Menachem Pinkhof
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Menachem Pinkhof (Amsterdam, 1920 - Haifa, 15 juli 1969) was een voormalige Nederlandse onderwijzer en verzetsstrijder uit de Tweede Wereldoorlog. Hij was van Joodse komaf en emigreerde na de oorlog naar Israël.
Pinkhof was de jeugdleider van een groep Duits-Joodse vluchtelingen die vlak voor de Duitse bezetting in Nederland waren aangekomen. Hij ontmoette zijn latere vrouw Mirjam Pinkhof die als leraar aan de school van Kees Boeke werkte waar veel van de kinderen naar school gingen. Samen met haar opende hij, toen de kinderen door de Duitsers van school werden gehaald, een joodse school in het huis van Mirjams ouders. Toen deportatie dreigde sloten ze zich aan bij de "Groep Westerweel", geleid door verzetsstrijder Joop Westerweel en redden zo het leven van 320 van de 821 van deze Zionistische Jonge Pioniers. Zeventig ervan werden via Spanje naar het toenmalige Palestina gesmokkeld.
Vlak na de oorlog schreef Pinkhof over hun activiteiten de volgende sfeer impressie: "Verlaten ghetto van Amsterdam. Kale hotelkamers in Parijs. Volle nachttreinen naar het zuiden, tussen Duitse soldaten. Een Europa dat omgeploegd werd. Late uren in donkere steden. De zorg voor jonge mensenlevens in onze handen. De vuren van Auschwitz brandden in de nacht, en wij geloofden in het leven."
Pinkhof en zijn vrouw werden gedwongen om gedurende hun activiteiten zelf steeds op verschillende onderduikadressen te verblijven maar werden uiteindelijk door verraad opgepakt. In 1944 werden Mirjam en Menachem gearresteerd en via het doorgangskamp Westerbork gedeporteerd naar het concentratiekamp Bergen-Belsen. Zij overleefden beiden en werd bevrijd. In 1946 emigreerden ze naar Israël waar Pinkhof in 1969 overleed. Hij is de vader van Yehuda Afek, die hoogleraar is in de mathematica en computerwetenschappen.
