Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Margaretha van Moncada (1245- 1319) was de tweede dochter van burggraaf Gaston VII van Béarn en van Mathe van Matta, burggravin van Marsan. Zij huwde in 1268 met graaf Rogier Bernard III van Foix. Na de dood van haar vader in 1290 laat die al zijn bezittingen na aan zijn oudste dochter Constance van Moncada. Vermits die zelf kinderloos was, had die haar goederen al gelegeerd aan Margaretha en haar echtgenoot. Rogier Bernard en Margaretha nemen daarop zelf spoedig bezit van Béarn. Dit stuitte op de weerstand van Bernard VI van Armagnac, zoon Mathe, een jongere zuster van Margaretha, en er ontbrandt een strijd tussen beiden. Filips IV van Frankrijk komt tussenbeide en wijst Béarn toe aan Margaretha en Rogier Bernard. Na de dood van haar echtgenoot in 1303, neemt zij de voogdij waar voor haar minderjarige zoon Gaston I.
Haar kinderen waren:
- Gaston I
- Constance, in 1296 gehuwd met Jan I van Lévis, heer van Mirepoix,
- Mathe, in 1294 gehuwd met Bernard IV van Astarac,
- Margaretha (-1304), in 1291 gehuwd met Jordaan V van L'Isle-Jourdain,
- Brunissende, in 1298 gehuwd met Elias VII van Périgord.
