Gaston I van Foix-Béarn
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1287-1315 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Graaf van Foix | ||||||
|
||||||
| Burggraaf van Béarn | ||||||
|
||||||
|
Gaston I(VIII) van Foix-Béarn (1287- Maubuisson, 13 december 1315) was een zoon van Rogier Bernard III van Foix en van Margaretha van Moncada, burggravin van Béarn. Hij volgde zijn vader in 1302 op als graaf Gaston I van Foix en als burggraaf Gaston VIII van Béarn, onder de voogdij van zijn moeder. Vermoedelijk nam hij al deel aan de guldensporenslag van 1302 in Kortrijk.
Hij vecht opnieuw voor de Franse koning in de Slag bij Pevelenberg in 1304. De steden van Foix komen echter in opstand tegen de koninklijke gezanten die een taks willen heffen ter financiering van de voortzetting van de Vlaamse oorlogen. Gaston steunt hierbij zijn steden, waarna het graafschap Foix een tijd onder in beslag genomen wordt door de seneschalk van Carcassonne.
In 1308 voert hij oorlog tegen Armagnac, tegen de bevelen van de koning in. Gaston wqordt gevangen genomen en opgesloten in Châtelet. Hij komt pas vrij tegen betaling van een boete van 36 000 pond.
In erft hij het burggraafschap bij de dood van zijn tante Constance van Moncada.
Gaston was in 1301 gehuwd met Johanna (1289 † 1350), dochter van Filips van Artesië, en wordt de vader van:
- Gaston II (1308 † 1343), zijn opvolger,
- Rogier Bernard III (1310 † 1350), burggraaf van Castelbon,
- Robert, bisschop van Lavaur,
- Margaretha
- Blanche, in 1328 gehuwd met Jan II van Grailly, captal van Buch,
- Johanna, in 1331 gehuwd met Peter van Aragon, graaf van Ribagorza en Ampurias.
