Gaston II van Foix-Béarn
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1308-1343 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Graaf van Foix | ||||||
|
||||||
| Burggraaf van Béarn | ||||||
|
||||||
|
Gaston II van Foix-Béarn (1308-Algeciras, 26 september 1343) was een zoon van Gaston I van Foix-Béarn en van Johanna van Artesië. Hij volgde zijn vader op als graaf Gaston II van Foix en als burggraaf Gaston IX van Béarn en staat eerst onder de voogdij van zijn moeder. Deze wordt echter uit haar ambnt ontzet en in 1329 zelfs opgesloten door haar zoon.
In 1325 gaat opnieuw de oorlog aan met de graven van Armagnac, die hem Béarn betwisten. Filips III van Navarra en paus Johannes XXII komen in 1329 tussen om een einde aan de gevechten te maken.
Hij is vazal van Frankrijk voor het graafschap Foix en van Engeland voor het burggraafschap Béarn en Marsan, maar kiest het Franse kamp in de honderjarige oorlog. Gaston is ook actief in Spanje, aan de zijde van koning Jacob III van Mallorca tegen koning Peter IV van Aragon. Hij neemt ook deel aan het beleg van Algeciras door de christelijke Spaanse troepen, maar sneuvelt daar op 26 september 1343.
Hij huwt in 1327 met Eleonora, dochter van graaf Bernard VI van Comminges. Uit dit huwelijk liet hij één zoon na, Gaston III (1331 † 1391), zijn opvolger. Hij laat ook verschillende natuurlijke kinderen na :
- Arnold Willem(† 1391)
- Bearnèse, gehuwd met Raymond Bernard II van Castelnau-Tursan,
- Peter
- Margaretha, gehuwd met Jan van Châteauverdun.
