Malabar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Malabar (Malayalam: മലബാര്‍) is een streek in het zuidwesten van India in de deelstaat Kerala en ligt tussen de West-Ghats en de Arabische Zee.

Inhoud 1 Omvang en naam 2 Geschiedenis 2.1 Nederlanders 2.1.1 Vestingen

[bewerk] Omvang en naam

De omvang van de regio heeft in de loop van de geschiedenis meerdere definities gehad. Met de Malabarkust wordt vaak de smalle kuststrook bedoeld tussen Goa en het zuiden van Kerala. Tijdens de Britse tijd was het district Malabar de noordelijke helft van Kerala en daarna was het tot 1956 een district met dezelfde naam in de toenmalige staat Madras. De naam wordt ook gebruikt door ecologen, wanneer men het heeft over de tropische regenwouden in Kerala.

Men denkt dat de naam voorkomt uit het Malayalam woord "Mala" (heuvel) en het Perzische woord "Bar" (koninkrijk).

[bewerk] Geschiedenis

De Malabarkust is door meerdere Europese koloniale mogendheden veroverd en/of exploiteerd. Eerst door de Portugezen, daarna door de Nederlanders en uiteindelijk kwam het gehele gebied in handen van de Britten.

[bewerk] Nederlanders

In de zeventiende was de Malabarkust voor een deel in handen van de Nederlandse Vereenigde Oostindische Compagnie die hier veel forten, opslagplaatsen, posten, kantoren, comptoiren en factorijen had. Al deze vestingen werden samen bestuurd door een Commandeur. De belangrijkste vestingen waren: Cochin en Calicut.

Toen de VOC in 1658 de Portugezen van Ceylon had verdreven, probeerde de VOC de Portugese delen van de Malabarkust te veroveren omdat ze van daaruit Ceylon terug zouden kunnen veroveren, daarnaast had de VOC interesse in de peperhandel. Na vijf expedities kon Rijcklof van Goens in 1663 de verovering van de Malabarkust afronden. Het hoofdkwartier kwam in de citadel van Cochin. Ook bouwde de VOC forten en andere steunpunten op een bepaalde afstand langs de kust. Rond de forten woonden vooral door de Portugezen bekeerde katholieke inheemse bevolking. De VOC deed hier echter (in tegenstelling tot op Ceylon en andere gebieden) geen moeite om deze tot het protestantisme te bekeren.

De peperlanden in de achtergelegen heuvels waren nog in handen van de inheemse vorsten. Hiermee sloot de VOC contracten om het handelsmonopolie in handen te houden. Cochin was een bondgenoot van de VOC, met Calicut in het noorden waren de relaties echter gespannen. De Engelsen verwierven zich via die haven ook een aandeel in de peperhandel.

De VOC kwam echter in problemen in de eerste helft van de 18e eeuw door de opkomst van het rijk van Travancore, die al snel veel van de peperaanvoer in handen had. Pogingen van de VOC om hem militair te stoppen leidden tot niets. De VOC werd een bondsgenoot van Calicut. Maar ook deze steunpilaar ging verloren toen in 1766 de vorst van Mysore de stad veroverde. Van de eens zo grote peperhandel was aan het eind van de 18e eeuw dan ook niet veel meer over. In 1795 trok de VOC zich daarom definitief terug uit het gebied.

Zie ook de lijst van Commandeurs van Malabar

[bewerk] Vestingen

De voornaamste vestingen waren:

• Cochin: (1663 - 1795), hier was de zetel van de commandeur, er werd gehandeld in peper en kaneel.
• Quilon (of Coylan): (1661 - 1795), handel in peper en parels.
• Cannanore: (1663 - 1790), handel in peper en kardemom (een specerij).
• Kundapura: (residentie van: 1667 - 1682), handel in rijst.
• Cape Comorin: plaats van inscheping van goederen, viel later onder Ceylon.
• Kayankulam: (1645 - 1795), handel in peper.
• Ponnani: (een post vanaf 1663).
• Purakkad (of Porca): (residentie), handel in peper.
• Tengapatnam (of Cuddalore): (vanaf 1608) , inkoop van lijnwaten.