Luwiërs

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Luwiërs of Luviërs, ook Luwieten of Luvieten waren een waarschijnlijk aan de Hethieten verwant volk (het Luwisch lijkt sterk op het Hethitisch) dat in de bronstijd in westelijk Klein-Azië leefde waar het enkele belangrijke stadsstaten stichtte. Het belangrijkste rijk was waarschijnlijk Arzawa in Lydië, maar ook de bewoners van Troje (in elk geval Troje VI-VII) waren Luwiërs.

Inhoud 1 Herkomst 2 Woongebied 3 Schrift 4 Religie 5 Referenties 6 Literatuur

[bewerk] Herkomst

Volgens professor Seton Lloyd "schijnt er omstreeks 2300 voor Chr. een golf van Indo-Europese volken, die een dialect spraken dat als Luwisch bekend staat, over Anatolië heen gespoeld te zijn... Hun voorttrekken werd gekenmerkt door wijdverbreide verwoesting".^[1]

[bewerk] Woongebied

De Luvieten waren in het 2e en 1e millennium v.Chr. de belangrijkste bewoners van Luvië, het land vooral geconcentreerd in Arzawa, ten westen en ten zuidwesten van het imperium van de Hettieten, vooral in de zuidelijke en zuidoostelijke kustlanden van Klein-Azië, vanwaar zij ook naar het westen ervan waren doorgestoten.

Hun gebied lag ten zuiden van dat van de Hittieten, bekend als Cilicië, nabij de Taurus in ongeveer dezelfde streek als waar eens de Godinvererende cultuur van Catal Hüyük bloeide. Onderzoekers nemen aan dat de Luvieten een bevolking overheersten die een andere taal spak.

[bewerk] Schrift

De Luvieten waren de grondleggers van het zeer ingewikkelde Hiëroglyfenhettitisch dat als beeldtaal samen met het Luwisch als religieuze taal werd gebruikt, ook in het Hettietische rijk. Er komt hoofdzakelijk religieus materiaal in hun geschriften voor dat onder de noemer 'magische soort' en 'bezweringen en aantroepingen opgenomen in rituele teksten' valt. Zij tonen op deze punten overeenkomst met de positie van een bevoorrechte priesterkaste zoals de Brahmanen in India of de priesterschrijvers van Ra van Annu in Egypte.

[bewerk] Religie

Uit het ontcijferen van het beschikbaar materiaal is gebleken dat hun belangrijkste stormgod ongeveer de naam had zoals de Hettietische god Taru. In het Luvisch is deze bekend als Tarhund, Tarhunta of Tarhuïs.

In de 15e en 14e eeuw v.Chr. waren zij bij machte om redelijke weerstand te bieden aan het Hettietisch koninkrijk en zelfs een leidende rol in Klein-Azië op zich te nemen.

Verder verspreidden de Luvieten zich meer en meer over het Hettietische rijk en droegen bij tot de instorting ervan.

Volgens sommige onderzoekers zijn de Luvieten historisch dezelfde volksstam als die van Levi, de Levieten, die als priesterkaste een geheel eigen status genoten bij hun leiding over de Israëlieten.^[2]

[bewerk] Referenties

1. ^ Lloyd S. Early Highland Peoples of Anatolia. Early Anatolia.
2. ^ Stone, Merlin Eens was God als Vrouw belichaamd p. 124.

[bewerk] Literatuur

• Stone, Merlin Eens was God als Vrouw belichaamd (1979), Servire Katwijk, ISBN 9060775821
• Laroche, E. Les hiéroglyphes hittites, Première partie, l'écriture, Éditions du Centre National de la Recherche Scientifique, Paris, 1960
• Melchert, H. Craig. 1996. "Anatolian Hieroglyphs", in The World's Writing Systems, ed. {Peter T. Daniels and William Bright. New York en Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-507993-0
• Lloyd, Seton Early Highland Peoples of Anatolia, Thames and Hudson, 1967
• Lloyd, Seton Early Anatolia, Penguin, 1956

Zie ook Luwië en Luwisch