Loren Legarda
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Loren Legarda (Malabon City, 18 januari 1960) is een Filipijnse politicus en voormalig journalist. Legarda was van 1998 tot 2004 Filipijns senator en deed in 2004 mee aan de verkiezingen voor vicepresident als running mate van presidentskandidaat Fernando Poe jr.. Ze eindigde bij deze verkiezing als tweede achter de winnaar Noli de Castro. In de verkiezingen van 2007 werd ze opnieuw tot senator gekozen.
Inhoud |
[bewerk] Vroege leven en carrière
Lorna Regina Legarda werd op 18 januari 1960 geboren in Malabon City (Metro Manilla) als de enige dochter van Antonio Cabrera Legarda en Bessie Gella Bautista. Haar grootvader was Jose Bautista, een van de belangrijke pioniers van de Filipijnse journalistiek en hoofdredacteur van de Manila Times voordat president Ferdinand Marcos de staat van beleg afkondigde.
Als tiener was Legarda een veelgevraagd model voor reclamecampagnes. Ze was een uitstekende student en studeerde cum laude af aan de University of the Philippines. Haar carrière als journalist begon ze als verslaggever van de televisiezender RPN-9. In deze periode behaalde ze bovendien haar Master-graad in National Security Administration aan het National Defense College of the Philippines. Ook hier waren de door haar behaalde resultaten uitmuntend.
Het hoogtepunt van haar televisiecarrière bereikte ze in haar werk voor ABS-CBN, waar ze The World Tonight presenteert. Daarnaast presenteerde ze nog het actualiteitenprogramma The Inside Story voor dezelfde werkgever. Voor haar werk als journalist ontving ze meer dan 30 belangrijke onderscheidingen.
[bewerk] Politieke carrière
[bewerk] Senator
In 1998 stelde Logarda zich verkiesbaar voor een zetel in het Filipijnse Senaat als lid van de politieke partij Lakas-Christian Muslim Democrats. Ze werd gekozen met ruim 15 miljoen stemmen, wat tijdens de verkiezingen van 1998 het hoogste aantal stemmen was van alle senatoren. Kort na de verkiezingen van 2001 werd ze gekozen als de Majority leader van de Senaat.
Als senator is Legarda een aantal malen betrokken geweest bij onderhandelingen om gijzelaars vrij te krijgen. In 1999 speelde Legarda een belangrijke rol bij de vrijlating van vijf militairen en politiemensen die in april van dat jaar gevangen gehouden werden door de CCP-NPA-NDF. Onder de gevangenen was generaal Victor Obillo. Twee jaar later in april 2001 leidde Legarda de humanitaire vredesmissie die voor elkaar kreeg dat majoor Noel Buan van het Filipijnse leger werd vrijgelaten na meer dan twee jaar te zijn vastgehouden door rebellen. Daarnaast speelde ze nog een belangrijke rol bij de vrijlating van collega-journalist Arlene dela Cruz die was gevangen gehouden in Jolo in de provincie Sulu.
Tijdens haar periode als senator heeft Legarda zich ingezet voor wetgeving die de positie van vrouwen en kinderen ten goede kwam. Voorbeelden hiervan zijn de Anti-Domestic Violence Act en de Anti-Trafficking in Persons Act. Middels het Libro ni Loren Foundation heeft ze ervoor gezorgd dat vele tientallen kinderarbeiders naar school konden gaan. Ze zette zich bovendien ook in voor de natuur. In 2001 kreeg ze een onderscheiding van de Verenigde Naties voor haar inzet voor een groen Filipijnen middels haar programma Luntiang Pilipinas. Ze was bovendien de auteur van de Ecological Solid Waste Management Law.
In 2000 kreeg ze de onderscheiding "wereldleider van de toekomst" van het World Economic Forum in Davos.
[bewerk] vicepresidentskandidaat
In 2003 veranderde ze van partij en werd ze lid van de KNP coalitie van Fernando Poe jr.. Namens deze partij deed ze in verkiezingen van 2004 een gooi naar de functie van vicepresident van de Filipijnen. Ze verloor deze verkiezingen met een klein verschil van 881.722 stemmen (2,9%) van collega ABS-CBN presentator en senator Noli de Castro. Na de verkiezingen tekende ze protest aan tegen de uitslag bij het Hooggerechtshof van de Filipijnen. Volgens haar was er bij de verkiezingen sprake geweest van georganiseerde fraude. Op 18 januari 2008 volgde de uitspraak van het speciaal ingestelde Presidential Electoral Tribunal (PET). Het bezwaar ingediend door Legarda werd afgewezen. Hierbij werden drie gronden gegeven. Ten eerste zou het aantal election returns (ER) waarmee gefraudeerd zou zijn niet beslissend zijn geweest in de race tussen Legarde en De Castro. Ten tweede had Legarda niet de vereiste 3,9 miljoen Peso betaald die nodig waren om de ER's opnieuw te tellen. Als laatste gaf het hof aan dat Legarda in feite haar bezwaar had ingetrokken of had laten rusten op het moment dat ze zich in 2007 verkiesbaar had gesteld voor de Filipijnse Senaat. Legarda kondigde hierop aan in beroep te gaan[1].
[bewerk] Kandidaatschap presidentsverkiezingen 2010
Zo'n drie jaar voor de presidentsverkiezingen van 2010 werd er in de Filipijnse media al druk gespeculeerd wie tot opvolger van president Gloria Macapagal-Arroyo gekozen zou gaan worden. Hoewel diverse peilingen in 2007 en 2008 aangaven dat Loren Legarda een voorsprong had op andere mogelijke kandidaten zoals vicepresident Noli de Castro en de collega-senatoren Francis Escudero en Panfilo Lacson heeft Legarda zich nog niet officieel uitgelaten over een mogelijke gooi naar het presidentschap. Zij zei hierover op haar 48e verjaardag in 2008 dat ze een aankondiging pas rond haar 49e verjaardag zal doen. Een belangrijke factor zal voor haar zijn of ze in de peilingen rond die tijd ook nog hoog genoteerd staat. Daarnaast kondigde ze aan dat ze uit de politiek zou stappen indien ze zich niet kandidaat zou stellen[2].
Voormalig president Joseph Estrada schatte de kansen begin 2008 van geen van de genoemde mogelijke kandidaten namens de oppositie niet hoog in en voegde zichzelf toe aan het lijstje van mogelijke kandidaten door op 10 januari 2008 tijdens de door People Asia georganiseerde man van het jaar verkiezingen in Makati City aan te kondigen dat de enige kandidaat die kans maakte namens de oppositie hijzelf was[3]. Of dit laatste wettelijk mogelijk zou zijn is echter nog maar de vraag. Iemand die in de Filipijnen is gekozen tot president mag niet nogmaals tot president gekozen worden. Estrada werd in 2001 afgezet als president na beschuldigingen van corruptie. Estrada heeft altijd ontkent, maar werd wel veroordeeld door de corruptierechtbank Sandiganbayan. In 2007 verleende Estrada hem gratie en kwam hij op vrije voeten. Hierbij gaf hij aan zich niet meer in de politieke arena te gaan begeven.
[bewerk] Referenties
- ^ Legarda’s loss in election protest is Arroyo’s gain, The Philippine Daily Inquirer, Geraadpleegd 20 januari 2008.
- ^ Legarda: It’s presidency or nothing, The Philippine Daily Inquirer, Geraadpleegd op 2 februari 2008.
- ^ Erap: I’ll choose myself, ABS-CBN Interactive, Geraadpleegd op 2 februari 2008.
| Senatoren in het 12e Filipijns Congres (2001 - 2004) |  |
|---|---|
|
Termijn 1998 - 2004: Aquino-Oreta · Barbers · Biazon · Cayetano · Jaworski · Honasan1 · Legarda · Ople · J.H. Osmeña · Pimentel · Revilla · Sotto III |
| Senatoren in het 14e Filipijns Congres (2007 - 2010) | |
|---|---|
|
Termijn 2004 - 2010: Biazon · Lapid · Estrada · Enrile · P. Cayetano-Sebastian · Santiago · Gordon · Madrigal-Valade · Pimentel · Revilla · Roxas |
