Liquidatie (financieel)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Liquidatie is een bedrijfseconomische term. Geld en bankrekeningen worden gezien als liquide middelen (vloeibare middelen), omdat men het makkelijk kan inzetten door bijvoorbeeld schulden af te betalen, een nieuw bedrijfsmiddel te kopen, of het als dividend kan uitkeren. Hoe meer geld een onderneming heeft, of hoe makkelijker hij geld genereert, hoe meer liquide de onderneming is. Liquideren betekent hier dus het omzetten van activa in geld, (door ze te verkopen).

Soms is een onderneming onvoldoende liquide, en is er een prangende behoefte aan geld. Al het geld kan bijvoorbeeld voor andere dingen gebruikt zijn, zoals de aanschaf van een pand, een privé-opname, of hypotheekverplichtingen. Het geld kan vastzitten in een bepaald project dat eerst afmoet. Leveranciers willen vaak echter zo snel mogelijk betaald worden. Een onderneming, die dan in betalingsnood komt, zal er dan wellicht voor kiezen een actief te liquideren.

Wanneer alle activa stuk voor stuk verkocht worden en het bedrijf zijn onderneming staakt, spreken we van liquidatie van het bedrijf. Zeer vaak vindt dit plaats in het kader van een faillissement. Wanneer een bedrijf als geheel verkocht wordt spreekt men van een verkoop of een overname, dit is geen liquidatie. Liquidatie om snel schulden af te betalen is overigens vaak zonde. De kopers zullen snel in de gaten krijgen dat de onderneming de goederen hoe dan ook snel kwijt moet, en zullen lagere prijzen eisen. De executiewaarde van de meeste goederen ligt daarom een stuk lager dan de werkelijke waarde. De wet spreekt hier echter van ontbinding en vereffening.