Konjak
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Konjak | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Bloeikolven |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||
| Amorphophallus konjac K.Koch ex Matsum. & Hayata (1906) |
|||||||||||||||||
 Wortelknol |
Konjak (Amorphophallus konjac) is een plant uit het geslacht Amorphophallus die van nature voorkomt in de warme streken van Japan, China en Indonesië.
Het is een overblijvende plant met een tot 25 cm brede en 600 g zware wortelknol. Het enkele blad is tot 1,3 m lang, geveerd en verdeeld in meerdere deelblaadjes. De bloemen zitten in een bloeikolf, die omringd wordt door een donkerpaars, tot 55 cm lang schutblad (spadix).
[bewerk] Cultivatie en gebruik
Konjak wordt in China en Japan gekweekt voor zijn grote, zetmeelhoudende wortelknollen. Uit deze wortelknollen wordt meel en een gel, genaamd konyaku gemaakt. Deze gel kan dienen als een plantaardig substituut voor gelatine.
In de Japanse keuken wordt konyaku gebruikt in gerechten zoals oden. Het is typisch grijs gevlekt van kleur en gelatineus van consistentie. Het is voor westerlingen vreemd van smaak. De zeewier-variëteit doet qua smaak aan de zee denken. Het is een laag-energetisch voedingsmiddel, dat meer gewaardeerd wordt vanwege zijn textuur dan zijn smaak.
Japanse konyaku-gel wordt gemaakt door konyaku-meel te vermengen met water en een verzadigde calciumhydroxide-oplossing. Vaak wordt hijiki toegevoegd om het mengsel een andere smaak en een donkere kleur te geven. Daarna wordt het mengsel gekookt en hard gemaakt. Konyaku in noodle-vorm heet "shirataki" en wordt gebruikt in voedingsmiddelen als sukiyaki en gyudon.
Konyaku wordt ook gebruikt in een populaire vruchtensnack, die wordt geserveerd in plastic kuipjes. De snacks worden vaak geëxporteerd door Aziatische landen. Rond 2006 zijn zorgen ontstaan over het risico om in deze snacks te stikken, wat heeft geleid tot het naar de verkooppunten terugroepen van deze snacks in de Verenigde staten en Canada. In tegenstelling tot gelatine, valt konyaku niet snel uit elkaar in de mond. Daarom hebben de snacks altijd waarschuwingslabels die ouders er voor waarschuwen dat hun kinderen goed op de snacks moeten kauwen alvorens deze door te slikken.
De gedroogde knollen van de konjac bevat circa 40% glucomannaan-gom. Dit polysacharide zorgt ervoor dat konyaku zeer viskeus is.
Konyaku werd eind 1800 toegevoegd aan geldbiljetten om valsemunterij te voorkomen, maar dit werd gestopt toen ratten de biljetten begonnen op te eten.
