Klokkengieterij Eijsbouts
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Klokkengieterij Eijsbouts (voluit: Koninklijke Eijsbouts Klokkengieterij en Fabriek van Torenuurwerken b.v.) is een klokkengieterij en uurwerkfabriek te Asten.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Klokkengieterij Eijsbouts is opgericht in 1872 door Bonaventura Eijsbouts. Hoewel hij opgeleid was tot horlogemaker, was hij meer geïnteresseerd in zeer grote uurwerken en begon een werkplaats voor het vervaardigen van torenuurwerken. Deze werd in 1905 verplaatst naar de locatie aan de Driehoekstraat, waar zich het bedrijf ook tegenwoordig nog bevindt. In 1893 kwam Bonaventura's zoon Johan Eijsbouts in het bedrijf, die het productassortiment uitbreidde met luidklokken, die aanvankelijk in andere bedrijven werden gegoten, met name in Groot-Brittannië. De zoon van Johan, Ture Eijsbouts, kwam in 1924 in het bedrijf. Hij nam in 1947 het initiatief om zelf klokken en carillons te gaan gieten. De vraag was groot, daar veel klokken tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi's gestolen waren en omgesmolten tot wapentuig.
In 1962 kwam Ture's broer Max Eijsbouts aan het bewind, die zich ook op buitenlandse markten ging richten. Medewerker André Lehr was een groot klokkendeskundige en pionier op het gebied van elektronische aansturing van klokkenspelen en heeft een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de majeurklok geleverd. Hij nam het initiatief tot de oprichting van het Nationaal Beiaardmuseum. Lehr overleed in 2007.
Max Eijsbouts werd opgevolgd door Ger Minkman, waarna in 1996 Joost Eijsbouts, de zoon van Max, aan het hoofd van het bedrijf kwam te staan.
In 1969 nam Eijsbouts de firma van Johannes Hermanus Addicks, opgericht in 1855 te Amsterdam, over. Ook de klokkengieterij Horacantus te Lokeren is onderdeel van Eijsbouts.
[bewerk] Producten
- Luidklokken, waaronder de grootste klok ooit in Europa vervaardigd, die in 2006 gegoten werd voor een opdrachtgever in Japan. Deze klok weegt 36.000 kg. Een bijzondere opdracht was de reconstructie van het gelui van Geert van Wou in de Domtoren te Utrecht. Hiervoor werden in 1982 zeven klokken gegoten.
- Carillons, waaronder het carillon in de Tiergarten in Berlijn, dat met 68 klokken 's werelds op vier na grootste carillon is[1] (totaal gewicht 48.000 kg). Het carillon van de Grote Kerk te Dordrecht bestaat uit 67 klokken (met een totaal gewicht van 49.483 kg[bron?]), waarvoor Eijsbouts de vier basklokken goot. Van belang is de ontwikkeling van het klokkenspel in majeur, tot voor kort voor onmogelijk gehouden, waarbij computerberekeningen cruciaal zijn.
- Uurwerken en wijzerplaten, waaronder de grootste wijzerplaat ter wereld voor de Amercentrale te Geertruidenberg. Deze heeft een diameter van 10 m.
- Een bijzondere productgroep wordt gevormd door de astronomische kunstuurwerken. Deze zijn te vinden in de gemeentehuizen van Best, Hoorn en Wijk bij Duurstede. Daarnaast bevindt zich een astronomisch kunstuurwerk in het Nationaal Beiaardmuseum te Asten. Dit stond voordien in de Astense kerk.
- Het gieten van kunstwerken.
- Figuuromlopen.
