Karate
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Karate of karate-do (空手道 of 唐手道) is een zelfverdedigingskunst en vechtsport afkomstig uit Okinawa, Japan. Een beoefenaar van karate heet een karateka. Karate komt van de Japanse woorden (kanji) kara (空) te (手), wat "lege hand" betekent. Er wordt ook vaak gesproken over het karate-do, hierbij wordt naast de kanji voor karate (空手) ook de kanji do (道) gebruikt. Do kan worden vertaald als "(leer)weg, (les)pad, route, lering, reis". De volledige naam is dan ook karate-do, echter wordt in de westerse wereld het woord do vaak weggelaten.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Over de oorsprong van karate tast men nog in het duister, maar reeds tijdens de Meiji-periode was karate heel bekend bij het Japanse volk.
Oorspronkelijk betekende karate "Lege hand", in het Japans werd het Chinese teken Tang immers als Kara gelezen. Het Chinese karakter slaat terug op de Tang-dynastie. Op het eiland Okinawa is dit dan ook de betekenis die men nog steeds aan de term karate geeft. In 1937 werd de betekenis van karate echter gewijzigd en las men het in het Japans als lege (kara) hand (te). Dit niet in de laatste plaats omdat de Japanners niet op goede voet stonden met de Chinezen en derhalve een verwijzing naar dat land niet wilden erkennen in het karate.
De legende gaat dat zo'n 1500 jaar geleden een boeddhistische priester, Daruma Taishi (ook bekend als Bhodi Dharma), vanuit Zuid-India naar China reisde om er de mysteries van Zen te onderwijzen. In China trok hij zich terug in de Shorinji tempel te Chung Shan in de Honanprovincie.
Daruma's mysteries van Zen waren zeer moeilijk aan te leren en de intense beoefening van soberheid tijdens de opleidingsperiode putte zijn volgelingen zowel geestelijk als lichamelijk volledig uit. Velen die zijn onderrichtingen wilden bestuderen moesten onderweg opgeven. Om deze toestand recht te zetten onderwees Daruma hen in een bepaalde doctrine, de onscheidbaarheid van lichaam en geest (Eki Kinkyo) genaamd, de basis van het Chinese Kempo. Eigenlijk was dit gewoon een oefenening om het lichaam gezond en sterk te houden.
Naarmate de tijd vorderde werd deze doctrine van Chinese zelfverdediging synoniem met de plaats Shorinji. De Shorinji vechtkunst (de Chinese vuist) regeerde in China en kende een bloei van honderden jaren. Geleidelijk aan vond de Shorinji-kunst van de zelfverdediging haar weg naar Okinawa. Hoewel Okinawa een eigen vorm van Kempo kende (Kumiai jutsu, Bushi-de of Bushi-te)(overigens ook afkomstig uit China), werd de ontwikkeling van het Okinawa-karate zeer sterk beïnvloed door Shorinji.
In Okinawa werd karate eeuwen na elkaar in het geheim beoefend tot het in 1901 opdook als onderdeel van het onderwijsprogramma in de Eerste Middelbare School van Okinawa. Meester Anhou Itosu was de eerste instructeur.
Het was aan deze school dat Meester Gichin Funakoshi zijn opleiding genoot en in 1916 introduceerde hij karate in Japan. Meester Funakoshi was de pionier van het karate en hij zou de rest van zijn leven wijden aan het populariseren ervan.
In zijn voetsporen kwamen er nog andere karatemeesters van Okinawa naar Japan. Het karate kende er een snelle verspreiding en er werden zeer veel karateverenigingen opgericht. Daaropvolgend werden er toernooireglementen opgesteld om van karate een competitiesport te maken. Het mag dus gesteld worden dat karate zijn oorsprong vond in China en van daar geleidelijk zijn weg vond naar Korea, Okinawa en Japan.
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is karate populair geworden in Zuid-Korea onder de naam tangsudo of kongsudo.
Het woord karate komt uit het Japans. Het komt eigenlijk van het woord karate-do, wat letterlijk betekent de weg die je volgt met de lege hand.
Karate is een vechtsport maar het bevat alles behalve agressie. Bij karate gaat het dus niet om het winnen of verliezen, maar om een verbetering van je karakter. Karate mag uitsluitend voor zelfverdediging gebruikt worden en zoals een gezegde luidt: In karate is er geen eerste aanval. Een ander beroemd gezegde luidt: Een vermeden gevecht is een gewonnen gevecht.
[bewerk] Stijlen
Bij karate onderscheidt men verschillende stijlen, elk met hun eigen aspecten en regels. De Federation of All Japan Karatedo Organization erkent 4 zogenoemde traditionele stijlen (de Yondai Ryuha), dit zijn:
Daarnaast bestaan nog vele andere stijlen, zoals:
Bepaalde stijl in karate, ook wel Kraanvogel techniek genoemd
[bewerk] Onderdelen
Karate bestaat uit kihon of basistechnieken, kata of een ingebeeld gevecht tegen meerdere tegenstanders, kumite of gevecht en tameshiwara of breektechnieken.
[bewerk] Externe links
- De Nederlandse Karate Associatie
- International Federation of Karate Belgium
- Karate do Bond Nederland (KBN)
