Jef Geeraerts
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Jef Geeraerts | |
|---|---|
Koen_Broos.jpg/200px-18-21_O_&jef(c)Koen_Broos.jpg) |
|
|
|
|
| Volledige naam | Jozef Adriaan Anna Geeraerts |
| Geboren | 23 februari 1930 |
| Land | België |
| Bekende werken | De zaak Alzheimer |
|
|
|
Jef Geeraerts, geboren als Jozef Adriaan Anna Geeraerts, (Antwerpen, 23 februari 1930) is een Vlaamse schrijver .
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] Jeugd
Jef Geeraerts werd op 23 februari 1930 te Antwerpen geboren, als enig kind van Frans Geeraerts (29 mei 1904)en Anna van der Heiden (15 november 1904). Als kind van welgestelde ouders kreeg Geeraerts een burgerlijke opvoeding. Reeds in 1938 werd hij van de gemeentelijke jongensschool overgeplaatst naar het Franstalige Onze-Lieve-Vrouwecollege, omdat de eerste school niet fatsoenlijk genoeg was. Het bekrompen bourgeois-milieu van het overgrote deel van zijn familie en de schijnheilige en uiterst strenge sfeer van het college maken van hem een in zichzelf gekeerd, eigenzinnig jongetje dat al heel vroeg zelfstandig handelt en dat zijn ontspanning slechts vindt bij zijn (anti-burgerlijke) grootvader Janus. Ook in de bossen van Brecht, waar Geeraerts' ouders in 1941 een buitengoed gekocht hebben, kan hij tot rust komen. De liefde voor de natuur en het individuele verzet tegen het burgerlijke maatschappelijke bestel zijn polaire kenmerken die later een stempel zullen drukken op zijn literaire werk.
De oorlogsjaren waren voor de jonge Geeraerts een rustige periode. In 1948 beëindigde hij zijn middelbare studie (Grieks-Latijnse humaniora bij de Jezuïeten). Hij schreef zich in aan de Koloniale School en werd in 1952 licentiaat in de Politieke en Administratieve Wetenschappen. Tijdens die jaren ontdekte hij de lichamelijke liefde en leidde hij een tamelijk losbandig en vrij leven, wat hem de opmerking van zijn directeur opleverde dat hij maar best huwde vooraleer een loopbaan in Belgisch-Kongo te beginnen. Dat deed hij dan ook, na eerst van 1952 tot 1954 zijn legerdienst als reserveofficier in Duitsland volbracht te hebben.
[bewerk] Schrijver
Geeraerts startte zijn literaire carrière begin jaren '60 met het neerschrijven van zijn ervaringen in de Belgische kolonie Congo, waar hij in de jaren '50 te werk gesteld was als assistent gewestbeheer en in 1959 en 1960 aan het hoofd stond van een militaire eenheid die als opdracht had vechtende Afrikaanse stammen uit elkaar te houden. In deze functie kwam hij vaak in contact met de plaatselijke bevolkingen en leerde hij de psychologie van de Congolese bevolking kennen. Hij sluit vriendschappen en ontdekt er de pure, onaangetaste natuur en het intense, wilde oerleven. Deze ontdekkingen zullen later - bij zijn terugkeer naar de Westerse cultuur - leiden tot een bewustzijnscrisis die hem ertoe heeft aangezet (therapeutisch) te schrijven.
In 1960 werd reserveluitenant Geeraerts zwaar gewond tijdens hevige gevechten tussen twee vijandige stammen, de Baluba en de Lulua. De onlusten die kort daarna zullen leiden tot Congo's onafhankelijkheid (30 juni 1960), deden vele blanken ijlings het land verlaten. Enkele maanden na zijn gezin kwam ook Geeraerts ontredderd in België aan. Er volgden nu twee jaar van doelloos rondlopen, van lezen en nadenken over de plaats van de mens in de Westerse maatschappij. Aanpassingsproblemen en een huwelijkscrisis leidden ertoe dat Geeraerts de eenzaamheid opzoekt. In die omstandigheden schreef hij zijn eerste roman "Heet water" (die nooit uitgegeven werd) en kort daarop zijn eerste roman in de literaire wereld, "Ik ben maar een neger". Hij merkte echter dat hij de taal niet voldoende beheerste en daarom, maar vooral om de drukkende sfeer van zijn gezinsleven te ontvluchten, ging hij in 1962 Germaanse filologie studeren aan de Vrije Universiteit te Brussel. De colleges van professor en filosoof Leopold Flam hebben ertoe bijgedragen dat hij later zijn "Gangreen"-reeks zal beginnen.
Tijdens die vier jaar aan de universiteit verliet hij zijn echtgenote en zijn drie kinderen (1963) en schreef hij "Schroot", "Zonder Clan", "Het verhaal van Matsombo", "De troglodieten" en "De zeven doeken der schepping". Zijn diploma had hij inmiddels op zak, maar veel zal hij er niet mee doen. Na enkele dagen lesgeven vluchtte hij weg uit het onderwijs. Hij werd tijdelijk redacteur van "Elseviers Weekblad" en vertaalde werken uit het Engels en het Frans. Ondertussen bleef hij ook zelf schrijven en zo verscheen in 1968 "Black Venus", het eerste boek uit de vierdelige "Gangreen"-cyclus waarmee Geeraerts grote bekendheid zou verwerven. Het boek deed in Vlaanderen heel wat stof opwaaien omwille van de al dan niet vermeende racistische en pornografische inslag. Ook "Gangreen 2 - De goede moordenaar" veroorzaakte heibel. Met de publicatie in de pers van de verschillende geschokte reacties, kreeg Geeraerts nogmaals de beste en goedkoopste publiciteit.
Later schreef hij nog talrijke romans, waarvan de misdaadromans met in de hoofdrollen het politieduo Vincke en Verstuyft, zeer bekend zijn. Naast romans schrijft Jef Geeraerts ook reisverhalen, journalistieke stukken, toneelstukken, hoorspelen, ... De natuur, de jacht, vreemde culturen en erotiek zijn steeds terugkerende elementen in zijn werken.
Tegenwoordig houdt Geeraerts zich bijna uitsluitend bezig met schrijven en reizen, samen met zijn nieuwe vrouw Eleonore Vigenon, met wie hij in 1978 gehuwd is. Van haar hand verschijnt in oktober 2007 het boek De Spoken van Jef Geeraerts, over het oeuvre van en leven met Jef Geeraerts.
[bewerk] Trivia
- In 2005 was Geeraerts één van de kanshebbers op de titel De Grootste Belg, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 214 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
- Geeraerts heeft één keer een rechtszaak verslagen, namelijk de zaak van de drievoudige lustmoordenaar van Eyken.
- De verfilming van De zaak Alzheimer met Jan Decleir en Koen De Bouw in de hoofdrollen werd een publiekstrekker in de Vlaamse bioscopen. Geeraerts had een cameo in die film. Voor het boek ontving hij in 1986 de Gouden Strop voor de beste Nederlandstalige misdaadroman.
- In 1964 kreeg hij de Prijs van de Provincie Antwerpen voor het beste literaire debuut voor "Ik ben maar een neger".
- In 1967 kreeg hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor "De Troglodieten".
- In 1969 ontving hij de driejaarlijkse Staatsprijs voor verhalend Proza voor "Black Venus".
[bewerk] Bibliografie
- Ik ben maar een neger (1962, roman)
- Schroot (1963, roman)
- Zonder clan (1965, roman)
- Het verhaal van Matsombo (1966, roman)
- De troglodieten (1966, verhalen)
- De zeven doeken der schepping (1967, toneel)
- Gangreen 1. Black Venus (1968, roman)
- Indian summer (1969, verhalen)
- Avondspelen (hoorspel, 1970)
- Concerto (1970, hoorspel)
- Tien brieven over liefde en dood (1971, verhalen)
- Avondspelen (TV-spel, 1971)
- Gangreen 2. De goede moordenaar (1972, roman)
- De fotograaf (1972, roman)
- Ode aan Ignatius (1972, hoorspel)
- Verhalen (1973)
- Reizen met Jef Geeraerts (1974, reportages)
- Gangreen 3. Het teken van de hond (1975, roman)
- Kongo en daarna (1975, verhalen)
- Dood in Bourgondië (1976, roman)
- De heilige kruisvaart (1976, pamflet)
- Gangreen 4. Het zevende zegel (1977, roman)
- Gedachten van een linkse bourgeois (1977, aforismen gebundeld door G. de Ley)
- De zaak Jespers (1978, reportage)
- Kodiak.58 (1979, roman)
- De coltmoorden (1980, roman)
- Laatste brief rondom liefde en dood (1980, brieven)
- Jagen (1981, roman)
- Diamant (1982, roman)
- Over gedichten vol liefde en verrukking (1982, essay)
- Drugs (1983, roman)
- De trap (1984, roman)
- Anovlar (uit "Verhalen", 1973) (in "Vlaamse verhalen na 1965", 1984)
- De zaak Alzheimer (1985, roman)
- Marcellus (1985, brieven)
- Het Sigmaplan (1986, roman)
- Romeinse suite (1987, roman)
- Gesprekken (1987, interviews)
- Zand (1988, roman)
- Schieten (1988, roman)
- Het huis genaamd "Les Hêtres" (1989, verhalen)
- Sanpaku (1989, roman)
- Double-face (1990, roman)
- Z 17 (1991, roman)
- Het Rashomon-complex (1992, roman)
- Op avontuur met jef Geeraerts (1992, roman)
- Achttien verhalen (1992)
- De Cu Chi case (1993, roman)
- De nachtvogels (1994, roman)
- Goud (1995, roman)
- De PG (1998, roman)
- De ambassadeur (2000, roman)
- Dossier K (2002, roman)
- Geld (2004, roman)
- Cro-Magnon (2006, roman)
