Jan Ingenhousz
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johannes Ingenhousz (Breda, 8 december 1730 - Bowood Park (Engeland), 7 september 1799) was een Nederlandse bioloog en arts, die het grootste gedeelte van zijn leven doorbracht in Engeland en Oostenrijk. Hij studeerde medicijnen in Leuven en Leiden. In 1765 ging hij op uitnodiging van de Britse arts John Pringle naar Engeland. Van 1768 tot 1779 was hij de lijfarts van keizerin Maria-Theresia van Oostenrijk. In 1769 werd hij lid van de Royal Society of London for the Improvement of Natural Knowledge.
Hij was de eerste ontdekker, die aantoonde dat licht nodig was voor de fotosynthese in planten en dat dit ook nodig was om steeds weer nieuwe lucht in te kunnen ademen. Hij ontdekte dat fotosynthese pas begon te werken wanneer de zon was opgekomen en stopte wanneer de zon onderging. Hierdoor ging hij zich afvragen of behalve dieren ook planten kunnen ademen. Hij vroeg zich af of ook de planten zuurstof om zetten in koolstof maar met zijn experimenten toonde hij aan dat dit niet het geval was. Hij toonde aan dat de planten juist het koolstofdioxide die door mensen en dieren werden uitgeademd omgezet werd in zuurstof.
Het was een bewijs voor het feit dat planten koolstof uit de lucht opnemen en niet zoals toen gedacht uit de grond.
Ingenhousz herhaalde een merkwaardig experiment van Priestley. Hierbij werd er ontdekt dat een muis in een afgesloten ruimte kon blijven leven als er ook een plant in de ruimte stond. Deze plant zorgde elke keer weer voor nieuw zuurstof en de muis maakte hier weer koolstofdioxide van voor de plant.
[bewerk] Publicaties
- Experiments upon Vegetables: Discovering their Great Power of Purifying the Common Air in the Sunshine and of Injuring it in the Shade at Night. To Which is Joined, A new Method of examining the accurate Degree of Salubrity of the Atmosphere. (1779)
- An Essay on the Food of Plants and the Renovation of soils (1796).
- Experiments on the Torpedo (1775)
