Joseph Priestley
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Joseph Priestley (Birstall (bij Leeds, Engeland), 13 maart 1733 – Northumberland (Pennsylvania, Verenigde Staten), 6 februari 1804) was een Engels filosoof, theoloog en chemicus die onder meer bekend werd door de (her)ontdekking van zuurstof.
Op aanraden van Benjamin Franklin publiceerde Priestley in 1767 zijn eerste wetenschappelijke werk over de geschiedenis van de elektriciteit, op grond waarvan hij nog in hetzelfde jaar lid werd van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen.
In godsdiensttwisten (hij was unitarianist) verwikkeld, week Priestley uit naar de Verenigde Staten, waar hij met veel eerbetoon werd ontvangen. Hij bracht er de laatste jaren van zijn leven vreedzaam eenzaam door op een hoeve in Pennsylvania, maar liet zich niet naturaliseren tot Amerikaans staatsburger. Hij publiceerde merkwaardige werken over scheikunde waarin hij onder meer de ontdekking van verscheidene nieuwe gassen beschrijft.
Priestley ontdekte in 1770 per ongeluk dat men potloodstrepen kan verwijderen door er met een stukje rubber overheen te wrijven (zie vlakgom).
Priestley produceerde ook een aantal filosofische geschriften, zoals The Doctrine of Philosophical Necessity, waarin hij de gedachte dat mensen op grond van een vrije wil handelen afwees.
In 1772 kreeg hij de Copley Medal.
