James Hardy Wilkinson
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
James Hardy Wilkinson (Strood, 27 september 1919 — Londen, 5 oktober 1986) was een Brits wiskundige en informaticus. Hij was een bekend onderzoeker in de numerieke analyse, een vak in het grensgebied tussen de toegepaste wiskunde en de informatica dat een belangrijke rol speelt in de natuurkunde en werktuigbouwkunde.
Wilkinson studeerde te Cambridge, aan het Trinity College. Hij studeerde af met het hoogste eindcijfer van zijn jaar. Vanaf 1940 was hij werkzaam ten behoeve van de Engelse inzet in de Tweede Wereldoorlog; hij begon met onderzoek naar de ballistiek, maar verhuisde in 1946 naar het National Physical Laboratory waar hij samen met Alan Turing aan de Automatic Computing Engine (ACE) werkte.
In later jaren schoof zijn interesse op richting de numerieke analyse, waar hij verschillende algoritmes van groot belang ontwikkelde. Ook zijn werk aan de Wilkinson polynoom leverde een belangrijke bijdrage aan de wiskunde.
In 1970 ontving hij de Turing Award voor "Voor zijn onderzoek aan de numerieke analyse ter ondersteuning van de hoge-snelheids digitale computer, in het bijzonder voor zijn werk aan berekeningen in de lineaire algebra en 'regressieve' foutenanalyse".
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
