Jacques Marie Eugène Godefroy Cavaignac

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jacques Marie Eugène Godefroy Cavaignac (Parijs, 21 mei 1853 - Ourne, Sarthe, 25 september 1905) was een Frans en politicus.

Godefroy Cavaignac was de zoon van generaal Louis Eugène Cavaignac (1802-1857), die in 1848 premier en waarnemend staatshoofd was geweest.

De jonge Cavaignac studeerde technische wetenschappen aan de Lycée Charlemagne. Hij was, net als zijn vader een republikein. In 1867 won hij een prijs, maar weigerde die uit handen van kroonprins Napoleon Eugène Lodewijk Bonaparte te ontvangen. Tijdens de Frans-Duitse oorlog (1870-1871) onderscheidde hij zich als garde mobile. In 1872 zette hij zijn studie technische wetenschappen aan de Lycée Polytechnique en werkte daarna als civiel ingenieur. In 1881 werd hij ambtenaar bij de Raad van State en in 1882 werd hij voor het arrondisiment van Saint-Calais (Sarthe) in de Franse Nationale Vergadering gekozen. Aanvankelijk gematigd republikein, werd hij later behoudender.

Godefroy Cavaignac was van 1885 tot 1886 onderstaatssecretaris van Oorlog in het kabinet-Brisson en werd in 1892 minister van Marine en Koloniën in het kabinet-Loubet. Van 1 november 1895 tot 29 april 1896 was Cavaignac minister van Oorlog in het kabinet van Léon Bourgeois.

Cavaignac werd voor een tweede maal minister van oorlog op 28 juni 1898 in het tweede kaninet-Brison. In juli 1898 verscheen hij voor de Nationale Vergadering en las er voor uit een tot dan toe geheim document waaruit bleek dat de Joodse kapitein Alfred Dreyfus schuldig was aan spionage voor de Duitsers. De socialist Jean Jaurès toonde echter in een reeks lange artikelen in zijn krant La petite république aan dat deze documenten waren vervalst. Cavaignac was onder de indruk van de artikelen van Jaurès en stelde een onderzoek in. Inderdaad bleken de documenten vervalst door een officier. Op 30 augustus 1898 verscheen Cavaignac opnieuw voor de Nationale Vergadering en maakte de bevinding bekend dat een officier, majoor Hubert-Joseph Henry¹, de documenten had vervalst. Ofschoon een hernieuwd onderzoek over Dreyfus' onschuld een logische stap zou zijn, weigerde Cavaignac die in te stellen en trad op 5 september 1898 af. Pas onder premier René Waldeck-Rousseau (1899-1902) werd er een nieuw onderzoek ingesteld waaruit bleek dat Dreyfus onschuldig was.

Na zijn aftreden als minister schaarde hij zich in de Nationale Vergadering aan de zijde der nationalisten en bleef geloven en Dreyfus zijn schuld. Hij werd spoedig de leider der nationalisten en één van de voornaamste aanhangers van de Ligue de la Patrie Française. In 1899 was hij presidentskandidaat voor de presidentsverkiezingen van dat jaar. Hij overleed op 5 september 1905 op het familiekasteel te Sarthe.

¹Pleegde op 31 augustus 1898 met medeweten van zijn collegasamenzweerders zelfmoord in de gevangenis.

[bewerk] Zie ook

[bewerk] Bronnen

De Katholieke Encyclopaedie — Amsterdam/Antwerpen (1950)
Geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog — Mr. G.B.J. Hiltermann (1968)

Voorganger: Émile Zurlinder	Minister van Oorlog 1895-1896	Opvolger: Jean-Baptiste Billot
Voorganger: Jean-Baptiste Billot	Minister van Oorlog 1898	Opvolger: Émile Zurlinder

Voor deze tekst over Jacques Marie Eugène Godefroy Cavaignac is (o.a.) de 11^de editie van de Encyclopædia Britannica (1911: en.wikisource) als bron gebruikt, die zich vanwege zijn ouderdom in het publiek domein bevindt.