Jacob Anton Schorer
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jonkheer Jacob Anton Schorer (Heinkenszand (Zuid-Beveland), 1 maart 1866 - Harderwijk, 18 augustus 1957) was een Nederlandse advocaat. Hij werd vooral bekend als homo-emancipator.
[bewerk] Levensloop
Jacob Schorer werd geboren uit een vooraanstaand Zeeuws geslacht. Zijn vader, Eduard Pieter Schorer (1837-1909) was jurist, laatstelijk vicepresident van het Gerechtshof in Middelburg. Het gezin van E.P. Schorer werd in 1893 geadeld; van toen af droeg Jacob het predicaat jonkheer. Hij studeerde in Leiden rechten, promoveerde in 1897 en was tot 1903 werkzaam als advocaat en plaatsvervangend kantonrechter te Middelburg. Daarna vertrok hij naar Berlijn, waar hij onder meer voor een verzekeringsmaatschappij werkte. Hij studeerde er bij Magnus Hirschfeld en werd een van diens medewerkers in het Wissenschaftlich-humanitäre Komitee (WhK), dat zich inzette voor gelijke rechten voor homoseksuelen. In 1910 keerde hij terug naar Nederland.
Daar werd in 1911 het voor homo's discriminerende artikel 248-bis Wetboek van Strafrecht ingesteld. Schorer legde zich met hart en ziel toe op de bestrijding van het wetsartikel. Hij richtte al in 1912 een Nederlandse afdeling van het WhK op, dat vanaf 1919 de naam Nederlandsch Wetenschappelijk Humanitair Komitee (N.W.H.K.) droeg. Schorer verkreeg de steun en medewerking van slechts een handjevol medestanders. Een lange en nimmer aflatende strijd tegen het onrecht in de Nederlandse strafwetgeving, tegen de chantage die gevolg was van het wetsartikel, en die ontelbare slachtoffers maakte, en tegen het algemeen heersende onbegrip en vooroordeel was daarmee vrijwel uitsluitend het werk van deze koppige Zeeuwse jurist.
Hij alleen voerde de correspondentie en schreef de jaarverslagen, die in tienduizenden exemplaren gratis werden verspreid. Ook bouwde hij een omvangrijke bibliotheek op, die hij ter beschikking stelde voor onderzoekers en andere mensen die informatie zochten. Met grote moed en onverschrokkenheid heeft hij in die lange vooroorlogse periode met open vizier en zonder pseudoniem de weg geëffend waarop in 1946 de emancipatiebeweging van de Nederlandse homo's een aanvang kon nemen. Op 10 mei 1940 heeft hij meteen, samen met zijn vrienden Han Stijkel en Henri François, de ledenadministratie en het gehele archief van het N.W.H.K. vernietigd. Niet ten onrechte, want al in juni 1940 deden de Duitsers een inval in zijn appartement aan de Laan van Meerdervoort. Schorers kostbare bibliotheek werd in beslag genomen. Er is nooit meer een spoor van teruggevonden; alleen de bibliotheekcatalogus is behouden gebleven; het Homodok heeft aan de hand daarvan een deel van de collectie kunnen herstellen.
Jhr. Dr. J.A. Schorer stierf op 91-jarige leeftijd op 18 augustus 1957 te Harderwijk. Op zijn tiende sterfdag werd de naar hem genoemde Schorerstichting opgericht. In 1978 werd in het kader van het homojaar in Dordrecht een straat naar hem genoemd: een fietspad in de wijk Stadspolder kreeg de naam Jacob Schorerpad. Het was een initiatief van één van de leden van de plaatselijke COC-afdeling Hans van Amstel. De officiële onthulling van het straatnaambord werd verricht door Mr. W.J. (Molly) Geertsema, commisaris van de Koningin en openlijk homoseksueel politicus.
[bewerk] Biografie
In maart 2007 verscheen bij 'Schorer', de uitgeverij van de Schorerstichting, een omvangrijke biografie van Jacob Schorer, geschreven door Theo van der Meer. Het eerste exemplaar werd aangeboden aan de voorzitter van de Tweede Kamer, Gerdi Verbeet, precies tachtig jaar nadat haar voorganger als voorzitter van de Tweede Kamer, de liberaal Dirk Fock, een schenking van enkele tientallen werken over homoseksualiteit had teruggestuurd naar de schenker, Jacob Schorer zelf als voorzitter van de Nederlandse afdeling van het Nederlandsch Wetenschappelijk Humanitair Komitee.
[bewerk] Bron
Theo van der Meer: Jacob Anton Schorer. Een biografie van homoseksualiteit. Amsterdam, Schorer Boeken, 2007. ISBN 90-73341-30-2
