HMS Dreadnought
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
HMS Dreadnought was een Brits slagschip dat als eerste gebruik maakte van bewapening met uitsluitend geschutstorens met zwaar kaliber geschut. De naam dreadnought ("vreest niets") wordt ook wel gebruikt ter aanduiding voor de klasse van zware slagschepen waarvan HMS Dreadnought het eerste exemplaar was.
Het schip, dat in 1906 in gebruik werd genomen, was bewapend met 10 kanons van 12 inch in 5 dubbeltorens en was sneller en beter bepantserd dan zijn tijdgenoten. De voordelen zijn overigens niet alleen verkregen door de secundaire bewapening te beperken: met een waterverplaatsing van 18.000 longton was het ook het grootste oorlogsschip van zijn tijd. Het concept was wel dermate vernieuwend dat alle andere slagschepen op slag verouderd waren. Men sprak vanaf die tijd dan ook vaak van dreadnought-type slagschepen (of kortweg dreadnoughts) en pre-dreadnoughts.
Alle andere toonaangevende marines haastten zich vanaf dat moment om soortgelijke schepen te bouwen. De wapenwedloop op zee die al enkele jaren tussen Engeland en Duitsland gaande was kreeg daarmee een nieuwe impuls.
De Dreadnought werd in 1919 van de sterkte van de Royal Navy afgevoerd en het jaar nadien voor sloop verkocht.
[bewerk] Zie ook
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Category:HMS Dreadnought (1906) op Wikimedia Commons.
|
