Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hendrik II van Champagne (29 juli 1166 - Akko, 10 september 1197), bijg. de Jonge, was de oudste zoon van Hendrik I van Champagne en Maria van Frankrijk. Hij volgde zijn vader in 1181 op als graaf van Champagne, maar regeerde tot 1187 onder de voogdij van zijn moerder. Hendrik weigerde een gepland huwelijk met het huis Henegouwen (één van de dochters van Boudewijn I van Constantinopel), maar verloofde zich in 1189 met Ermesinde, dochter van Hendrik de Blinde en erfgename van Namen en Luxemburg. Dit was tegen de zin van Frederik Barbarossa, die vervolgens zijn broer Theobald als opvolger aanwees. In 1192 huwde hij met Isabella van Jeruzalem, maar nam zelf niet de titel van koning van Jeruzalem op. Hij profiteerde wel ruim van de welstand door de 3-jarige wapenstilstand die Richard Leeuwenhart met Saladin gesloten had, om ruime giften naar het thuisland te sturen. Nadat een twist met Amalrik de Lusignan, was bijgelegd, huwde hij zijn dochter Adelheid uit aan Amalriks zoon Hugo van Cyprus. Een andere dochter Filippa huwde met Erard van Brienne, die daarop aanspraken maakte op Champagne.
Hendrik stierf in 1197 na een val uit een toren.
