Guanine
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Guanine | |
|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | |
 Structuurformule |
|
| Algemeen | |
| Molecuulformule | C5H5N5O |
| Andere namen |
2-amino-1H-purin-6(9H)-one; 2-amino-6-oxo-purine; 2-aminohypoxanthine
|
| Molmassa | 151,13 g/mol |
| SMILES |
NC(NC1=O)=NC2=C1N=CN2
|
| CAS-nummer | 73-40-5 |
| EG/EINECS/ELINCS | 200-799-8 |
| Beschrijving | witte amorfe stof |
| Vergelijkbaar met | adenine, cytosine, thymine, uracil |
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | |
 Xi, irriterend |
|
| Risico (R) en veiligheid (S) | R-zinnen: R36/37/38 S-zinnen: S26, S36 |
| Fysische eigenschappen | |
| Aggregatietoestand | vast |
| Kleur | wit tot enigszins beige |
| Smeltpunt | 360 °C |
| Onoplosbaar in | water |
| Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar) | |
Guanine is een van de basen in DNA.
Guanine is in 1846 gevonden in de guano van vogels; later (1879-84) werd ontdekt dat het een belangrijk nucleïnezuur was. In 1875 is de molecuulstructuur gepubliceerd en in 1900 is guanine in een laboratorium voor het eerst synthetisch geproduceerd.
Samen met adenine, thymine en cytosine wordt deze base in een DNA keten gebonden. Guanine kan in dubbelstrengs DNA drie waterstofbruggen vormen met cytosine. Door deze drie bruggen is DNA met veel guanine en cytosine naar verhouding stabieler dan DNA met veel adenine en thymine die twee waterstofbruggen vormen.
Guanine en adenine worden purinen genoemd.
Guanine vormt guanosine, een nucleoside, bij binding met ribose en deoxyguanosine bij binding met deoxyribose
