Gerard Alsem

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

G.E.P. (Gerard) Alsem (Den Haag 25 september 1908 - Amstelveen 29 januari 1981) was een Nederlandse boordwerktuigkundige (BWK).

Hij was van 1929 tot 1963 in dienst van de KLM en een van de weinige personen die gedurende civiele functie de Nederlandse militaire onderscheiding het Vliegerkruis hebben ontvangen.

Tijdens de Duitse inval in Nederland op 10 mei 1940 was hij met de DC-3 (PH-ARB, Buizerd) met gezagvoerder Schot, tweede vlieger Jan Stroeve, telegrafist Poot en junior-telegrafist Blauw onderweg van Bandoeng naar Napels. Dit was vanwege de oorlogsspanningen het beginpunt geworden van de Amsterdam-Batavia lijndienst. Na veel onduidelijkheid, Schiphol was immers gebombardeerd en de communicatie met het KLM hoofdkantoor in Den Haag was ernstig verstoord, en lang wachten op en-route vliegvelden (o.a. Alexandrië) werd uiteindelijk besloten via Marseille naar Shoreham in Engeland te vliegen. Daar arriveerden ze op 18 mei.^[1]

Gedurende de oorlog werd hij vanuit Engeland ingezet op de Britse BOAC lijndienst Bristol-Lissabon die met een aantal DC-3'en van de KLM werd uitgevoerd.

Op 15 november 1942, toen hij als BWK aan boord zat van de G-AGBB (voorheen PH-ALI, Ibis), onderweg van Lissabon naar Bristol, werden zij beschoten door Luftwaffe-jagers. De overige bemanning bestond uit gezagvoerder Theo Verhoeven, tweede vlieger gezagvoerder D. de Koning en telegrafist L. Dik. Zij konden ontkomen door de wolken in te duiken. Direct na de aanval heeft Gerard Alsem de cabine en de liferaft geprepareerd voor een noodlanding op zee en zich ontfermd over de passagiers. Hoewel zwaar beschadigd, lukte het toch zonder verder incident in Engeland te landen.^[2] De bemanning is hiervoor het Vliegerkruis uitgereikt door Koningin Wilhelmina op 26 november 1942.
Na een soortgelijke aanval op dit vliegtuig (19 april 1943), met gezagvoerder Koene Dirk Parmentier, kon wederom Engeland nog worden bereikt. Op 1 juni 1943 werd dit toestel opnieuw beschoten. Deze keer stortte het vliegtuig in zee en waren er geen overlevenden.^[3]

Na de oorlog keerde hij terug naar zijn huis aan de Graaf Aelbrechtlaan in Amstelveen waarin hij tot aan zijn overlijden in 1981 zou blijven wonen. Hij bleef in dienst bij de KLM tot 1963 waarna hij nog enkele jaren voor Sabena werkte.