Frenzy

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Frenzy
Productie	William Hill Alfred Hitchcock (uncredited)
Script	Arthur La Bern (roman) Anthony Shaffer (scenario)
Hoofdrollen	Jon Finch Barry Foster Alec McCowen Billie Whitelaw Anna Massey Clive Swift Barbara Leigh-Hunt Jean Marsh Vivien Merchant Bernard Cribbins
Muziek	Ron Goodwin
Uitgebracht	VK: 25 mei 1972
Taal	Engels
Land	Verenigd Koninkrijk
Budget	$3.500.000
IMDb-profiel
Filmportaal

Frenzy (1972) is een misdaadthrillerfilm geregisseerd door Alfred Hitchcock, de op één na laatste film uit zijn carrière.

De film is gebaseerd op de roman Goodbye Piccadilly, Farewell Leicester Square van Arthur La Bern, aangepast voor het grote doek door Anthony Shaffer. La Bern liet later zijn ontevredenheid blijken over het script^[1].

Na enkele minder succesrijke films over politiek intriges en spionage keerde Hitchcock terug naar het moordgenre, met een verhaal over een seriemoordenaar die in Londen meerdere vrouwen verkrachtte en wurgde. Hij gebruikt ook een van zijn geliefde thema's van een onschuldige man die ten onrechte verdacht wordt. Veel critici beschouwen Frenzy als de laatste grote Hitchcock-film en een come-back na mindere werken als Topaz en Torn Curtain.

Inhoud 1 Samenvatting 2 Trivia 3 Externe links 4 Referenties

[bewerk] Samenvatting

De film is vermaard omwille van enkele akelige sleutelscènes. De scène met de verkrachting en moord op Brenda, gespeeld door Barbara Leigh-Hunt, is opgebouwd uit meerdere korte opnames, op dezelfde manier als in de douchescène in Psycho, waardoor het geweld en de horror ingrijpender overkomen.

Slechts één moord wordt getoond in de film, omdat scenarist Schaffer Hitchcock kon overtuigen dat een tweede moord overbodig zou zijn. De moord op de dienster Barbara Jane "Babs" Milligan gebeurt buiten beeld. Het publiek ziet haar het appartement van de moordenaar binnengaan en krijgt duidelijk de boodschap dat ze zal vermoord worden. Vervolgens ziet het publiek de moordenaar met een grote zak buitenkomen die hij op achterop een vrachtwagen legt tussen een lading aardappelen. Hij herinnert zich echter dat Babs een speld van zijn revers trok terwijl hij haar wurgde. Hij klimt in de vrachtwagen om deze speld uit de dode vingers van Babs te halen, maar de vrachtwagen vertrekt naar de markt. De moordenaar doorzoekt hopeloos de zakken met aardappelen naar de hand van de dode vrouw. Door de rigor mortis kan hij de speld pas ontfutselen nadat hij haar vingers gebroken heeft. Deze scène is ook samengesteld uit vele korte opnames, waardoor de spanning stijgt en dit één van de meest kenmerkende scènes van de film is.

Zoals in meerdere voorgaande films van Hitchcock is het publiek al vroeg in de film volledig op de hoogte van de identiteit van de moordenaar (Bob Rusk, gespeeld door Barry Foster), en wordt getoond hoe bewijzen zich opstapelen tegen een onschuldige man (Richard Blaney, gespeeld door Jon Finch). Blaney wordt opgesloten door de politie, hoewel hij zijn onschuld staande houdt. Het dringt stilaan tot de onderzoeker door dat hij de verkeerde man heeft gearresteerd. Komische voorvallen in verschillende scènes uit het huiselijk leven van de onderzoeker worden gebruikt om de horror van de doodscènes beter te laten uitkomen.

De onderzoeker bespreekt de zaak met zijn vrouw en de vrouw brengt de onderzoeker langzaam op het juiste spoor met een aantal eenvoudige maar gepaste vragen en opmerkingen. De onschuldige man ontsnapt uit de gevangenis, en de onderzoeker weet dat hij naar de flat van Rusk zal gaan. Blaney komt daar aan en merkt dat de deur los is. Hij sluipt in stilte binnen en denkt dat hij het hoofd van Rusk ziet, die ligt te slapen. Hij slaat er op met een bandijzer, maar op dat moment ziet het publiek dat het niet Rusk is, maar het gewurgde lichaam van een andere vrouw.

De onderzoeker stormt plots binnen terwijl Blaney nog altijd over het lichaam gebogen staat met het ijzer in de hand. Blaney roept zijn onschuld uit, maar de gezichtsuitdrukking van de politieagent verraadt twijfel. Net dan horen ze beide Rusk die iets zwaars de trap opdraagt. De onderzoeker ziet in dat Blaney onschuldig is, en ze wachten beide op de moordenaar. Rusk brengt een grote koffer binnen om het lichaam weg te dragen, en zijn schuld is duidelijk. Hier eindigt de film terwijl hoofdinspecteur Oxford zegt: "Mr. Rusk, u draagt geen das."

[bewerk] Trivia

• In Frenzy is na drie minuten een cameo te zien van Hitchcock (zoals in bijna al zijn films) waar hij in het midden van een menigte staat met een bolhoed op.

[bewerk] Externe links

• (en)  Frenzy in de Internet Movie Database

[bewerk] Referenties

1. ^ Brieven aan de redactie: Hitchcock's "Frenzy", The Times, 29 mei 1972