Frederik I van Württemberg (koning)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1754-1816 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Hertog van Württemberg Koning van Württemberg |
||||||
|
||||||
|
Frederik Willem Karel (Trzebiatów, 6 november 1754 - Stuttgart, 30 oktober 1816) was als Frederik II van 1797 tot 1803 hertog, van 1803 tot 1806 als Frederik I keurvorst en van 1806 tot 1816 koning van Württemberg. Hij was de zoon van hertog Frederik Eugenius van Württemberg en Frederika Sophie Dorothea van Brandenburg-Schwedt. Vanwege zijn omvang werd hij Dikke Frederik genoemd. Volgens Napoleon had god hem geschapen om te tonen hoever de menselijke huid kon uitrekken totdat hij barstte.
Frederik was van 1780 tot 1788 getrouwd met Augusta Caroline van Brunswijk, dochter van Karel Willem Ferdinand van Brunswijk. Uit het huwelijk werden drie kinderen geboren:
- Willem Frederik Karel (1781-1864), koning van Württemberg
- Catharina Frederika Sophie Dorothea (1783-1835), gehuwd met Jérôme Bonaparte, koning van Westfalen
- Augusta Sophia Dorothea Maria (1783-1784)
- Paul Frederik Karel August (1785 -1847)
Frederik was van 1783 tot 1787 voor tsarina Catharina de Grote gouverneur-generaal van het Russische Finland. Hertogin Augusta kwam in deze periode (5 oktober 1828) onder onduidelijke omstandigheden om het leven in een slot in Letland nadat het echtpaar uit elkaar was gegaan. In 1797 hertrouwde Frederik in Londen met prinses Charlotte Augusta Mathilde van Groot-Brittannië en Ierland, dochter van koning George III en Charlotte van Mecklenburg-Strelitz. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren.
Na de dood van zijn vader werd hij op 23 december 1797 als Frederik II regerend hertog van Württemberg. Hij was machtsbewust en opvliegend, maar een vastberaden politicus. Hij regeerde op neo-absolutistische wijze en maakte een einde aan de macht van de stenden. In zijn zomerresidentie Slot Ludwigsburg te Ludwigsburg liet hij vele kamers in Empirestijl herinrichten.
In 1800 bezette het Franse leger Württemberg en Frederik en Charlotte vluchtten naar Wenen. Het jaar daarop kwam hij overeen dat Frankrijk Montbéliard zou krijgen in ruil voor Ellwangen. Op 25 februari 1803 werd hij keurvorst van Württemberg. Dankzij de Reichsdeputationshauptschluss van dat jaar (waarin het aantal Duitse vorstendommen flink werd teruggebracht) en de Vrede van Presburg van 1805 wist hij zijn land danig uit te breiden. Zijn nieuw verworven gebieden voegde hij samen in een staat met de naam Neuwürttemberg (Nieuw-Württemberg) die vanuit Ellwangen werd geregeerd. Württemberg werd meegesleept in de oorlogen van Napoleon en moest hem voorzien van hulptroepen. In oktober 1805 kwam Napoleon zelf naar Ludwigsburg om met de keurvorst te onderhandelen. Frederik zou zich hierbij zeer zelfbewust hebben gedragen.
Op 1 januari 1806 werd Frederik koning en op 12 juli werd hij lid van de Rijnbond. Zijn land werd weer flink uitgebreid en was nu bijna tweemaal zo groot als voor 1803. Württemberg was protestants maar omsloot ook grote katholieke regio's. De koning streefde gelijke behandeling van de twee religies na. Alle gebieden werden nu samengevoegd en het bestuur werd ingrijpend gewijzigd. Frederik deed dit op op autoritaire wijze en zonder veel rekening te houden met de tradities van zijn nieuwe gebieden.
Aan de Russische veldtocht van 1812 namen 12.000 Württembergse soldaten deel, van wie er maar een paar honderd terugkeerden. In 1814 keerde Frederik zich tegen Napoleon en nam deel aan de oorlog tegen hem. De laatste jaren van zijn heerschappij werden overschaduwd door crises. Het volk eiste een constitutie, maar Frederiks voorstel werd afgekeurd. Na een kort ziekbed stierf hij op 30 oktober 1816 in Stuttgart. Hij werd begraven op slot Ludwigsburg en opgevolgd door zijn zoon Willem I.
De steden Friedrichshafen en Bad Friedrichshall zijn naar hem vernoemd.
