Ernst Busch
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Ernst Busch | |
|---|---|
| 6 juli 1885 – 17 juli 1945) | |
| Geboorteplaats | Essen |
| Plaats van overlijden | Aldershot |
| Land/partij |  Duitse Rijk/ Nazi-Duitsland |
| Krijgsmachtonderdeel | Landmacht |
| Rang | Generaal-veldmaarschalk |
| Eenheid | Duitse leger |
| Veldslagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog en Tweede Wereldoorlog |
Ernst Busch (Essen, 6 juli 1885 – Aldershot (Verenigd Koninkrijk), 17 juli 1945) was een Duits generaal-veldmaarschalk tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Busch diende aan het Westfront tijdens de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog bleef hij in de Reichswehr, het leger van de Weimarrepubliek. In 1930 werd hij gepromoveerd tot luitenant-kolonel.
Busch diende onder Wilhelm List tijdens de Poolse campagne in 1939. Het volgende jaar leidde hij het 16e Leger tijdens de Slag om Frankrijk. Vervolgens nam Busch deel aan Operatie Barbarossa waar hij onder meer vocht tijdens de Belegering van Leningrad. Voor zijn aandeel in de invasie van de Sovjet-Unie werd hij gepromoveerd tot generaal-veldmaarschalk. In 1943 en 1944 stond hij aan het hoofd van de Heeresgruppe Mitte. Hij werd echter ontslagen na Operatie Bagration waarbij het Rode Leger de Duitsers verjoeg uit Wit-Rusland en Polen in juni 1944.
Op 21 maart 1945, toen de Duitse nederlaag nabij was, werd hij terug aangesteld en kreeg hij het bevel over Heeresgruppe Nordwest. Hij kreeg de opdracht de opmars van de geallieerde troepen onder Bernard Montgomery te stoppen maar faalde. Busch gaf zich over op 7 mei 1945. Op 17 juli stierf hij in het Engelse krijgsgevangenenkamp van Aldershot.
