Ekranoplan
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een ekranoplan (Russisch: экранопла́н) is een luchtvaartuig, dat gebruik maakt van het grondeffect. Het op een vliegtuig gelijkende toestel vliegt enkele meters boven het aard- of zeeoppervlak op een luchtkussen en is daardoor verwant aan de hovercraft.
[bewerk] Geschiedenis
De ekranoplan is een product van de Koude Oorlog. In de vroege jaren vijftig, toen de twee grootmachten er alles aan deden om elkaar in technologische geavanceerdheid te overtreffen, kwam de Russische ingenieur Rostislav Aleksejev met het ontwerp voor het toestel, waarvoor Chroesjtsjov hem vervolgens onbeperkt krediet verleende. De eerste ekranoplan, de SM-1, werd gebouwd in 1961. Sindsdien zijn in de Sovjet-Unie verschillende types ekranoplans gebouwd, waarvan de uit 1965 daterende KM, de uit 1973 daterende Orjonok en de uit 1987 daterende Loen het bekendst werden.
Ekranoplans werden vooral gebruikt voor militaire transporten over de Kaspische Zee en de Zwarte Zee. Het westen leerde ze kennen door middel van satellietfoto's. Omdat men er aanvankelijk moeite mee had het gigantische, zich zeer snel over de Kaspische Zee voortbewegende object te identificeren, kreeg het de bijnaam Kaspische-Zee-Monster. In werkelijkheid betrof het een ekranoplan van het type KM, dat 98 meter lang was en met volledige lading 540 ton woog. Hij kon een snelheid bereiken van 550 km/u.
Afgezien van zijn laadvermogen en zijn snelheid heeft de ekranoplan ook een ander militair voordeel: omdat hij geen diepgang heeft kan hij niet door middel van sonar worden opgespoord en omdat hij zo laag vliegt kunnen radars hem moeilijker detecteren. Tot 1980 werd hij bovendien als vliegend laboratorium voor wetenschappelijk onderzoek gebruikt.
Vliegtuigbouwer Boeing bereidt de bouw voor van een nieuwe ekranoplan ten behoeve van het Amerikaanse leger.
[bewerk] Externe links
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden in de categorie Ekranoplan van Wikimedia Commons. |
