Echtbreuk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Echtbreuk of overspel is de schending van de huwelijkstrouw. Het is een begrip dat gebruikt wordt in de burgerlijke wetgeving, de jurisprudentie en in de huwelijksmoraal.
Inhoud |
[bewerk] Burgerlijke wetgeving
Volgens de juridische betekenis van het huwelijk heeft iedere echtgenoot in de meeste landen het recht van zijn echtgenoot te verwachten dat hij zijn verplichtingen inzake samenwonen, trouw, bijstand en hulp nakomt zolang het huwelijk duurt, en dat hij de verantwoordelijkheid opneemt waartoe hij zich bij het aangaan van het huwelijk heeft verbonden (artikel 213 van het Belgisch Burgerlijk Wetboek: "Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht; zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd" en artikel 81 van het Nederlands Burgerlijk Wetboek: "Echtgenoten zijn elkander getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn verplicht elkander het nodige te verschaffen"). Het valt overigens op te merken dat de wetgever in Nederland het artikel 83 dat onder andere bepaalde dat de "Echtgenoten jegens elkander verplicht zijn tot samenwoning, tenzij gewichtige redenen zich daartegen verzetten." in 2001 heeft geschrapt.
[bewerk] Huwelijksmoraal in het christendom
De wetgeving van het Oude Testament was duidelijk op het punt van overspel: niet alleen de daad was verboden (Exodus 20:14 Gij zult geen echtbreuk plegen), maar ook de begeerte werd als een zonde aanzien (Exodus 20:17 Gij zult uw zinnen niet zetten op de vrouw van uw naaste). Ook in het Nieuwe Testament neemt Christus dezelfde houding aan (Marcus 10: 11-12 Wie zijn vrouw wegzendt en een ander huwt, maakt zich tegenover haar schuldig aan echtbreuk. En wanneer zij haar man wegzendt en een andere huwt, begaat zij echtbreuk).
[bewerk] Wetenswaardigheid
De Heilige Gummarus van Lier wordt ingeroepen bij beenbreuken maar ook voor echtbreuken.
