Degressieve belastingen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Degressieve belastingen is een vorm van inkomstenbelasting waarbij het tarief lager wordt naarmate het inkomen stijgt. Zij staan dus tegenover de vlaktaks waarbij ieder inkomen met hetzelfde percentage belast wordt en de progressieve belastingen waarbij het tarief hoger wordt naarmate het inkomen stijgt.

Degressieve belastingen voor de laagste inkomens worden verdedigd op grond van de theorie van de optimale belasting. Het optimale tarief verloopt volgens de bijgaande grafiek, waarbij het hoogste tarief bij het minimuminkomen en het laagste tarief bij het modaal inkomen wordt geheven. In de praktijk komen degressieve belastingen tot stand door inkomensafhankelijke subsidies. Deze situatie wordt de armoedeval genoemd. De onderstaande tabel geeft een overzicht van de marginale belasting in % voor alleenverdieners met een minimuminkomen in enkele landen.

Zweden             100
Finland            100
Denemarken         100
Nederland           81
Frankrijk           76
Duitsland           71
Verenigd Koninkrijk 75
Verenigde Staten    53

Ook de BTW is de facto een degressieve belasting in de zin dat hij zwaarder op lage inkomens dan op hoge inkomens drukt. Wie een lager inkomen heeft moet immers een groter deel van zijn inkomen consumeren, terwijl men door te sparen op zijn minst BTW-druk kan uitsparen. De wetgever heeft dit onderkend, en tracht de lagere inkomens tegemoet te komen met vrijstellingen en lagere tarieven voor noodzakelijke goederen en diensten.

Sommige kleinere Zwitserse kantons hebben in de onderlinge belastingconcurrentie degressieve tarieven ingevoerd waarbij de allerrijksten het laagst worden belast. Dit heeft hen van diverse zijden kritiek opgeleverd, zowel binnenlands van de grotere kantons en socialisten als buitenlands van boze buurstaten.

[bewerk] Bronnen

R.A. de Mooij, Reinventing the welfare state, Centraal Planbureau, Den Haag, mrt 2006.