Daugavpils
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
|
||||||||||||||||||||
 |
||||||||||||||||||||
Daugavpils (Duits: Dünaburg; Litouws: Daugpilis; Pools: Dyneburg) is een stad in het zuidoosten van Letland. Met haar 109.421 inwoners (1-1-2005) is het na Riga de grootste stad van het land. De stad ligt aan de rivier de Westelijke Dvina, in het Lets: Daugava, waarnaar de stad ook genoemd is. Het is de voornaamste stad van het landsdeel Letgallen (Latgale). De stad, die in de Tweede Wereldoorlog grotendeels verwoest werd, heeft vooral Russische inwoners (59% in 1998, tegen 14% Letten).
[bewerk] Geschiedenis
Daugavpils werd in 1275 voor het eerst genoemd: in dat jaar bouwden de ridders van de Lijflandse Orde een burcht aan de Daugava. De huidige stad ontstond in de 16de eeuw, twintig kilometer verderop, nadat de oorspronkelijke nederzetting was verwoest. In 1582 kreeg Daugavpils stadsrechten. Letgallen behoorde in deze periode tot het Pools-Litouwse gemenebest. In 1772 kwam Letgallen in het kader van de Poolse Delingen aan tsaristisch Rusland, dat Dünaburg omdoopte in Dvinsk en haar in 1811 versterkte met een fort.
Daugavpils lag zowel in de Eerste als in de Tweede Wereldoorlog in de frontlinie en leed in beide oorlogen zware schade. In december 1919 versloegen Pools-Letse troepen er het Rode Leger, waarmee een belangrijke stap werd gezet naar de Letse onafhankelijkheid, die in 1920 een feit werd. Daugavpils behoorde sindsdien tot Letland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Daugavpils in 1941 door Duitse troepen verwoest en ingenomen, waarop de stad haar grote joodse gemeenschap vrijwel geheel verloor. Sinds 1945, toen de stad tot Sovjet-Letland ging behoren, is het aandeel van de niet-Letten in de bevolking sterk toegenomen. De stad onderging een grootschalige industrialisatie en werd een garnizoensstad.
Behalve een grote joodse gemeenschap, die onder meer de schilder Mark Rothko (1903-1970) heeft voortgebracht, kende Daugavpils traditioneel ook veel Poolse inwoners. Een van hen was de componist Grzegorz Fitelberg (1879-1953). In 1998 was 13% van de inwoners van Daugavpils Pools. Het aantal joden is nog slechts 600. Veel van de Russische inwoners van de stad behoren tot de gemeenschap van de oudgelovigen, die hier drie kerken hebben. Zij kwamen vanaf de 17de eeuw naar de stad.
In 1956 annexeerde Daugavpils het op de linkeroever van de Daugava gelegen stadje Grīva, dat historisch niet tot Letgallen, maar tot Semgallen behoorde.
Na de onafhankelijkheid van Letland in 1991 namen de socio-economische problemen toe; er was meer werkloosheid en er waren meer drugsverslaafden. De Letse regering werkt hard om deze problematiek op te lossen.
[bewerk] Stadsbeeld
Het symbool van de stad is het grote, vroeg negentiende-eeuwse Russische fort (cietoksnis) , dat goed bewaard is gebleven. Aan de rand van de wijk Jaunbūve, die rijk is aan houten huizen, staan een lutherse, een rooms-Katholieke, een russisch-orthodoxe en een oudgelovigenkerk vlak bij elkaar.
Het Huis van de Eenheid (Vienības nams, ontworpen door Verners Vitands) was toen het in 1937 gereedkwam de eerste hoogbouw in de Letse republiek.
[bewerk] Externe link
| Stadsgewesten, districten en landstreken van Letland |  |
|---|---|
|
Stadsgewesten: Daugavpils - Jelgava - Jūrmala - Liepāja - Rēzekne - Riga (Rīga) - Ventspils |
|
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden in de categorie Daugavpils van Wikimedia Commons. |
