Cedar Walton

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Cedar Anthony Walton jr. (Dallas (Texas), 17 januari 1934) is een Amerikaanse jazzpianist die zich heeft gespecialiseerd in hard bop-jazz.

[bewerk] Levensloop

Walton groeide net als Red Garland en Charlie Christian op in Dallas (Texas). In 1955 verhuisde hij naar New York City en na twee jaar dienst, waar hij ook in een jazz-ensemble speelde, ging hij bij Kenny Dorham's band spelen. In New York speelde hij ook met Sonny Rollins, Lou Donaldson en Gigi Gryce voordat hij met trombonist J.J. Johnson ging touren. In 1959 mocht hij zelfs een steentje bijdragen aan John Coltrane's meesterwerk Giant Steps.

In de vroege jaren zestig mocht Walton muziekstukken van Art Blakey & The Jazz Messengers arrangeren en mocht hier ook met o.a Wayne Shorter en Freddie Hubbard spelen. Hij werkte drie jaar voor Art Blakey en schreef ondertussen ook zelf stukken voor Blue Note en Riverside. Uiteindelijk verliet Walton Art Blakey & The Jazz Messengers om zelf op te gaan treden met trio's en quartet's. Dit leidde uiteindelijk to zijn debuutalbum in 1966: Cedar. Tot de vroege jaren zeventig werkte hij vaak samen met bassist Sam Jones en drummers Louis Hayes en Billy Higgins. In het Begin van de jaren zeventig leidde hij ook zijn eigen funk-groep: Mobius. Hij werkte toen met o.a. Lee Morgan en Abbey Lincoln.

In de vroege jaren tachtig was Cedar Walton pianist bij de Timeless All-Stars. Deze groep bevatte onder meer Harold Land, Bobby Hutcherson, Curtis Fuller, Buster Williams en Billy Higgins. Walton ging ook zelf optredens houden met onder meer Milt Jackson, Frank Morgan en Dexter Gordon.

Walton wordt gezien als één van de laatste jazz-helden uit de klassieke jazz-periode die nog in leven is.