Freddie Hubbard

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Frederick Dewayne Hubbard (Indianapolis (Indiana), 7 april 1938), bekend als Freddie Hubbard, is een Amerikaanse jazz trompettist.

Inhoud

1 De beginperiode
2 De verhuis naar NYC en de Blue Note jaren
3 Atlantic - CTI - Columbia
4 De jaren '80 tot heden
5 Gedeeltelijke discografie
6 Externe links

[bewerk] De beginperiode

In zijn jeugd had Hubbard contact met verschillende muzikanten in zijn geboortestad Indianapolis, waaronder Wes Montgomery en diens broers. Chet Baker had al vroeg invloed op Hubbard, hoewel Hubbard al snel voor de aanpak van Clifford Brown (en diens voorlopers: Fats Navarro en Dizzy Gillespie) koos.

[bewerk] De verhuis naar NYC en de Blue Note jaren

Hubbard's jazz carrière begon pas echt toen hij in 1958 naar New York City verhuisde. Daar werkte hij onder andere met Sonny Rollins, Slide Hampton, J. J. Johnson, Bill Evans, Philly Joe Jones, Oliver Nelson, en Quincy Jones. Hij trok de aandacht toen hij in het baanbrekende hard bop ensemble 'Art Blakey and the Jazz Messengers' speelde, en is te horen op albums als Mosaic, Buhaina's Delight, en Free For All. In 1964 verliet hij de Messengers om zijn eigen band te leiden, en hij behield vanaf dan een gewaardeerde status die hem toeliet enkel als bandleider of special guest te werken, nooit als sideman.

Samen met twee andere trompettisten geboren in 1938, Lee Morgan (gestorven in 1972) en Booker Little (gestorven in 1961), oefende Hubbard een grote invloed uit op de richting die jazz uitging in de jaren '60. Hij werkte mee aan een groot aantal opnames voor Blue Note Records: acht albums als bandleider, en achtentwintig als sideman. [1] De meeste van deze opnames worden beschouwd als klassiekers. Hubbard werkte als muzikant mee aan klassieke albums zoals Speak No Evil van Wayne Shorter en Maiden Voyage van Herbie Hancock. Hubbard is te horen op enkele vroege mijlpalen van de avant-garde jazz (Ornette Coleman's Free Jazz: A Collective Improvisation, Eric Dolphy's Out to Lunch en John Coltrane's Ascension), maar hij omarmde de free jazz nooit volledig, hoewel het zijn manier van spelen wel beïnvloed heeft.

[bewerk] Atlantic - CTI - Columbia

Nadat hij Blue Note verliet, maakte Hubbard opnames voor het Atlantic label en werd zijn stijl iets commerciëler. Het volgende label waarvoor hij opnam was CTI Records, waar hij zijn meest bekende werken opnam, Red Clay, First Light, en Sky Dive. Rond 1970 was hij door zijn vurige, melodische improvisatie en zijn fenomenale techniek gevestigd als misschien wel de leidende trompettist van die dagen, maar een reeks commercieel geöriënteerde smooth jazz albums veroorzaakten wat negatieve kritiek. Daarenboven werd zijn emotionele instabiliteit op het podium een probleem. (Op een bekende opname waarop Hubbard met Blakey in europa speelt kan men horen dat de trompettist roept naar het publiek, vloekt, huilt, en het podium verlaat. Nadat hij tekende bij Columbia Records, werden Hubbard's albums bijna uitsluitend commercieel van inslag. Toch tourde Hubbard in 1976 met de band V.S.O.P., geleid door Herbie Hancock, die onvervalste jazz bracht in de stijl van het Miles Davis Quintet uit de jaren '60 (waarbij Hubbard de plaats van Davis innam).

[bewerk] De jaren '80 tot heden

In de jaren '80 gingen de projecten van Hubbard heen en weer tussen een rechttoe-rechtaan-stijl en een meer commerciële stijl. Hubbard maakte opnames voor verschillende labels waaronder Sweet Return van Joan Cartwright op Atlantic, Pablo, Fantasy, Elektra/Musician, en het opnieuw tot leven gewekte Blue Note label. De iets jongere Woody Shaw was Hubbard's belangrijkste jazz tegenhanger, en de twee maakten uiteindelijk samen drie opnames. Hubbard speelde samen met Joe Henderson, Chick Corea, Stanley Clarke, en Lenny White in het Griffith Park Collective, dat echter maar een kort leven beschoren was.

Na langdurige gezondheidsproblemen en een ernstige kwetsuur aan zijn lip in 1992 treedt Hubbard nu soms opnieuw op en maakt hij terug opnames. Hij legt zichzelf echter niet meer het hoge tempo op dat hij aanhield vroeger in zijn carrière.