Charlie Christian
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Charles Henry Christian (Bonham (Texas), 29 juli 1916 - New York City, 2 maart 1942) was een Amerikaans swing- en bebop-jazzgitarist.
Charlie Chrstian wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste vroege pionier van de elektrische gitaar. Hij is ook de sleutelfiguur bij de ontwikkeling van bebop, cool en moderne jazz. Heel wat critici zijn van mening dat hij de verbinding vormt tussen hot jazz en moderne jazz en dat er jazz is vóór Charlie Christian en jazz na Charlie Christian.
[bewerk] Biografie
Christian was geboren in Bonham, Texas, maar zijn gezin verhuisde naar Oklahoma City in Oklahoma toen hij nog erg jong was. Zijn beide ouders waren muzikanten en hij had ook twee broers: Edward, geboren in 1906 en Clarence, geboren in 1911. De drie broers kregen muzikaal onderricht van hun vader Clarence Henry Christian. De oudste broer Edward werd echter blind na een koortsaanval, zodat de twee anderen samen met hun vader begonnen op te treden als straatartiesten om wat bij te verdienen. Hun voorkeur ging daarbij uit naar de rijkere wijken waar ze voor geld of voor goederen muziek speelden. Toen Charles oud genoeg was danste hij mee op de muziek, later leerde hij gitaar spelen. Toen zijn vader stierf erfde hij ook meteen op twaalfjarige leeftijd diens instrumenten. In de Douglas School van Oklahoma City werd hij verder aangemoedigd door zijn lesgever Zelia Breaux. Charles wilde eigenlijk tenorsaxofoon spelen in het schoolorkest, maar zij drong erop aan dat hij trompet moest proberen. Ervan overtuigd dat trompet slecht was voor zijn lip, gaf hij muziek op en koos voor baseball waarin hij uitblonk.
In 1978 vertelde Clarence Christian in een interview dat zijn broer Edward in de twintiger en dertiger jaren een band leidde als pianist, en dat hij daarbij een wankele relatie had had met trompettist James Simpson. Om de arrogante Edward op zijn nummer te zetten besloot de trompettist om de jonge Charles tot jazzgitarist om te laten scholen door gitarist Bigfoot Ralph Hamilton. Ze leerden hem op drie nummers soleren: "Rose Room," "Tea for Two," en "Sweet Georgia Brown." Tijdens een jamsessie liet hij Charles met zijn gitaar op het podium en Edward geloofde zijn oren niet. Spoedig daarop trad Charles op in de buurt en in het midwesten tot in North Dakota en Minnesota. Tegen 1936 speelde hij elektrische gitaar en werd een lokale beroemdheid door met heel wat grote namen samen te werken zoals Teddy Wilson en Art Tatum. Het was Mary Lou Williams, pianiste van Andy Kirk and His Clouds of Joy, die hem introduceerde hem bij John Hammond.
