Biologische oorlogvoering
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit artikel zou samengevoegd moeten worden met biowapens, of er dient een duidelijkere afbakening tussen beide artikelen te worden gemaakt (hier melden).
| Krijgswetenschap
|
|
..Tijdperken
|
|
..Wapens
|
|
..Taktieken
|
|
..Lijsten
|
Biologische oorlogvoering is een manier van oorlog voeren met biologische wapens. Dit wil zeggen dat men gebruik maakt van levensvormen (planten, schimmels, bacteriën) of chemische stoffen die door levensvormen zijn geproduceerd.
Biologische oorlogvoering is al zeer oud: Zuid-Amerikaanse Indianen bestreken hun wapens met curare of met gif van de pijlgifkikker. De Mongoolse veroveraars onder Dzjengis Khan dwongen weerbarstige steden wel eens op de knieën door kadavers van pestslachtoffers met katapulten over de stadsmuren te schieten. Later, in 1767, verspreidde de Britten met pokken besmette dekens onder de Indianen, en de Japanse bezetter van China gebruikte de pest tegen de Chinezen, waaraan 200.000 mensen overleden.
Biologische wapens zijn makkelijk te produceren en goedkoop. Voor nucleaire en chemische wapens zeer geavanceerde techniek en zeer specifieke stoffen nodig. Voor een biologisch wapen volstaat elementaire laboratoriumuitrusting. De bacterie Cl. botulinium produceert een toxine dat giftiger is dan sarin of tabun, komt wereldwijd in de bodem voor, en is niet moeilijk te kweken.
Een kostenalnalyse per aangetaste vierkante kilometer heeft uitgewezen dat de kostenverhouding conventioneel:nucleair:chemisch:biologisch uit te drukken is als 2000:800:600:1. Met iedere dollar besteed aan biologische wapens kan men dus evenveel schade berokkenen als 2000 dollar aan conventionele wapens. Biologische wapens zijn dus een aantrekkelijk alternatief voor armere landen en terroristen.
Biologische wapens zijn makkelijk te krijgen en zijn op allerlei manieren in te zetten. Het is vaak zelf te produceren. Bijvoorbeeld miltvuur (antrax), dat na de aanslagen van 11 september veel werd gebruikt om kleine aanslagen te plegen. Antrax is een vaak dodelijke bacterie. Dit gebeurde overigens door een CIA-medewerker die de regering van het gevaar van biologische oorlogvoering wilde overtuigen. Een andere kandidaat is botuline.
Voor terroristen is biologische oorlogvoering in theorie een aantrekkelijk alternatief. Vele malen probeerden terroristen aanslagen te plegen met bommen, gewapende overvallen, etc. Dit wordt conventionele oorlogvoering genoemd. Vaak was deze manier van oorlogvoering erg effectief, maar het had gevolgen voor de daders. Ze konden worden opgepakt of ze verwondden zichzelf. Dat maakt biologische oorlogvoering zo makkelijk; het heeft deze gevolgen niet. Het is alleen een taak op zich om het op de juiste manier te verspreiden, om zoveel mogelijk slachtoffers te krijgen. Het wapen doet dan vervolgens zelf het werk. Daarnaast is het een effectief middel om met een klein reservoir aan mensen en middelen een grootmacht gevoelig te treffen.
Verscheidene landen, zoals de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten, China en Groot-Brittannië hebben in het verleden onderzoek gedaan naar biologische wapens en oorlogvoering, maar tot dusver is slechts Japan daadwerkelijk tot betrekkelijk grootschalige biologische oorlogvoering overgegaan.
