Bakeliet
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bakeliet (geregistreerde merknaam voor fenolhars) is een kunststof die vooral rond het midden van de 20e eeuw veel gebruikt werd.
Bakeliet dankt zijn naam aan Leo Baekeland, een Amerikaanse uitvinder van Belgische afkomst. Aan het begin van de twintigste eeuw experimenteerde hij met mengsels van fenol en formaldehyde. Het resultaat was uiteindelijk de kunststof bakeliet (omstreeks 1908). Het merk Bakelite® werd voor het eerst gedeponeerd in Duitsland op 22 mei 1909. Op 7 december 1909 werd een octrooi verleend op bakeliet. Fenolhars werd voor het eerst commercieel uitgebaat onder het merk Bakelite® door de Duitse firma Bakelite AG, mede opgericht door Leo Baekenland.
Bakelite® is nog steeds een geregistreerd merk van de Duitse fenolharsproducent Hexion Specialty Chemicals Gmbh, de rechtsopvolger van Bakelite AG. Het merk wordt gebruikt in industriemiddens om fenolhars in bulk te verhandelen.
In de schematische tekening is te zien dat bakeliet een netwerk vormt. Door deze opbouw is bakeliet een thermoharder. Een thermoharder is een kunststof die bij verhoging van temperatuur eerder ontleedt dan zacht wordt en plastificeert.
Bakeliet is een synthetisch kunstharsproduct en laat zich gemakkelijk in allerlei vormen persen, heeft een grote mechanische stevigheid met daarnaast een hoog vermogen tot elektrische isolatie. Vanwege deze laatste eigenschap werd het toegepast in de elektrotechniek. Later werd die functie overgenomen door nieuwe kunststoffen. Verder werd het veel toegepast in onder andere deurklinken (Bruynzeel), radiokasten (Philips) en telefoons.
Inhoud |
[bewerk] Technische gegevens
- thermoharder
- dichtheid 1,28 g/cm³
- zeer goede isolator:
- lage elektrische geleidbaarheid
- hoge overslagspanning (in de orde van 20kV/mm)
- bestand tegen temperaturen tot 300 graden Celsius
[bewerk] Toepassingen
- Tussenlaag in geleiders (als elektrische isolatie bijvoorbeeld bij de stroomleidingen boven de treinsporen);
- hittebestendige handvatten (bijv. bij pannen)
- 78 toeren grammofoonplaten (inmiddels achterhaald door langspeelplaten en cd's)
| Bronnen, noten en/of referenties: |
