Arnulf van Metz
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arnulf van Metz (Lay-Saint-Christophe (bij Nancy), 13 augustus 582 - bij Remiremont, 16 augustus 640) was een Frankische edelman, die een grote invloed had in de Merovingische koninkrijken als bisschop. Hij werd later heilig verklaard.
Arnulf diende het Austrasische hof onder Theudebert II (595-612). In 613 echter leidde hij met Pepijn van Landen de aristocratische opstand tegen koningin Brunhilde van Austrasië, wat leidde tot haar onttroning en de hereniging van het Frankische Rijk onder Chlotharius II. In hetzelfde jaar werd hij bisschop van Metz.
Van 623 was hij samen met Pepijn, die toen hofmeier was van het Austrasische hof, adviseur van koning Dagobert I. Hij trad uit het openbare leven in 623 toen hij zich terugtrok in de Vogezen.
Voor hij bisschop werd had hij drie kinderen bij zijn vrouw Doda (586-):
- Ansegisel (607-voor 679), gehuwd met de H. Begga
- Chlodulf (615-±696), bisschop van Metz (656-±696)
- Martin, graaf van Verdun (626-)
Ansegisel trouwde met Pepijns dochter, Begga, en de zoon van de twee, Pepijn van Herstal, was de overgrootvader van Karel de Grote. Arnulf wordt dan ook gezien als de stamvader van de Karolingen.
Arnulf is de beschermheilige van het brouwen. Zijn naamdagen vallen op 18 juli en 16 augustus.
