Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amenemhat I was de eerste farao van de 12e dynastie. Zijn naam Amenemhat betekent: "Amon is de belangrijkste", zijn tweede naam betekent: "De ene die het hart van Ra tevreden stelt".
Amenemhat was een generaal van Mentoehotep IV. Aanvankelijk moest de koning nog wel een aantal rivalen die ook aan wedergeboorte wilden doen uit de weg ruimen. Er was ene Inyotef en in Nubië, - sinds de dagen van Mentoehotep II weer deel van het rijk- een zekere Segerseni.
Zoals zijn naam aangeeft was de koning een aanhanger van de cultus van Amon, in plaats van Mentoe en hij deed veel om deze tot nog toe niet erg prominente godheid tot nationale bekendheid te brengen. Hij deed dat door terug te keren naar de theologie van Iunu = Heliopolis (Egypte) en te verklaren dat Amon en Ra (zonnegod) eigenlijk twee aspecten van dezelfde godheid waren. Daarmee probeerde hij meer grip te krijgen op het noorden. Hij verplaatste ook de hoofdstad van het zuidelijke Thebe naar een gloednieuwe plek bij el-Lisht die hij Amenemhat-Itj-Tawy noemde.
Hij hield expedities naar het zuiden, diep Nubië in, en bouwde een fort bij de tweede cataract (Nijl). Ook de turkoois (mineraal) mijnen van de Sinaï werden onder Egyptisch gezag gebracht. Vanaf zijn twintigste regeringsjaar benoemde hij zijn zoon en opvolger Senoeseret I (Sesostris in het Grieks) als co-regent om hem zo op zijn regeringstaak voor te bereiden. Senoeseret was op expeditie voor zijn vader toen hij te horen kreeg dat deze door een samenzwering in de koninklijke harem vermoord was. Deze gebeurtenis zou tot in het Nieuwe Rijk onderwerp van literaire studie blijven als het Verhaal van Sinuhe.
