Sanctus Thomas Aquinas

E Vicipaedia

Vide etiam paginam discretivam: Sanctus Thomas

-3 (maxdubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Sanctus Thomas Aquinas seu Thomas de Aquino

Vir Magnus, Theologus Catholicus, Philosophus, Doctor Ecclesiae Romanae, & Poeta Divinus
Natus	1225
Mortuus	7 Martii 1274
Beatificatio	1323
Canonizatio	1323
Dies festae	28 Ianuarii
Patronus	Theologorum
Index Sanctorum

Sanctus Thomas Aquinas seu Thomas de Aquino (Italice: Tommaso d'Aquino) vixit circa 1225–1274. Presbyter & Doctor Ecclesiae Catholicae Romanae in Ordine Praedicatorum. Philosophus, Theologus modo scholastico, et Doctor Ecclesiae Romanae fuit; "Doctor Angelicus" et "Doctor Universalis" et "Doctor Communis" nominatur. "Doctor Angelicus" propter doctrinam eius circa angelos seu substantias separatas. "Doctor Universalis" propter doctrinam acceptam ab Universitatibus & ab Ecclesia Romana. "Doctor Communis" propter doctrinam eius universalem. Thomas erat vir magnae mentis, comprehendens omnia elementa et essentias doctrinorum praecedentium, fuit princeps theologiae naturalis suasor, et scholae Thomisticae philosophiae et theologiae conditor.

Doctrina Thomae Aquinatis indicat regulas, et Ecclesiae Romanae Catholicae, & Scientiarum & Politicarum. Vide et Can. 252, §3.

Thomas est semper primus inter Doctorum Ecclesiae in Ecclesia Romana Catholica, & modus eius est omninus approbatus.

[recensere] Vita Sancti Thomae

Thomas Aquinas ex nobili genere, patri nomine Landolpho et matri nomine Theodora, natus est circiter annum 1225 in Castello Roccasecca, prope oppidum Aquino. Cum infans iam sit, signum datur cum oratio "Ave Maria" scripta in chartulo in manu eius inveniebatur. Chartulo ablato, infans valde clamavit ad matrem suam, Deum, et Sanctam Mariam; chartulo ei reddito, mutus est. Thomas quinque annos natus in monasterium Montis Casini puer oblatus intravit. Anno 1239, is monasterium reliquit, et Neapolim iit, ubi trivio et quadrivio studuit. Anno 1244, monachus Ordinis Fratrum Praedicatorum factus est. Contra actum Thomae intrandi Fraternitate Praedicatorum erant pater et mater.

Thomas propter Dei providentiam, et per matrem et sororem suam, valde se ordinavit ad Deum ( Creatorem, Salvatorem et Sanctificatorem), et fidem Catholicam ratione revelationeque investigavit. Thomas, secundum Fidem Christianam, credidit Deum esse Incarnatum in Persona Iesus Christi.

[recensere] Tempus Vitae

Postea Thomas vixit:

1245–1248 Lutetiae,
1248–1252 Coloniae Agrippinae, ibi Albertus Magnus eius magister erat.
1252 Lutetiae, ubi sententiarius erat et anno 1256 licentia docendi accepit.
1261–1265 in oppido Urbis Veta Italice Orvieto.
1265–1268 Romae.
1268–1272 Lutetiae.
1272–1273 Neapoli et Romae.

Obiit die 7 Martii 1274 in monasterio Fossanova in Latio.

Anno 1568, Thomas a Papa Pio V Doctor Ecclesiae nominatum est.

[recensere] Summa Theologica

Magnum Thomae opus et finale est Summa Theologica, in qua Thomas gratia novitiorum formas ratiocinii, exegesis Sacrarum Scripturarum, exegesis seu collationis Patrum Sanctorum, et praecipue amorem Dei docet. Thomas sententias suas Graecibus Romanibusque antiquis scriptoribus baptizat; exempli gratia, Platone, Seneca, Cicerone, et multis aliis.

Subiectum Theologiae, id est focus operis, est Deus, creator omnium rerum et causa finalis omnium seu bonum summum omnium creaturarum: omnia in Deo redierit. Thomae Deus est causa immediata esse ipsius omnium rerum. Scientia moderna de esse ipsius conversationem rationemque vacat; moderni scientiae periti homines non rationes gratia esse ipsius vel motus rerum dant, et sunt ignorantes causarum finalium et causarum esse.

Patet illum non solum usum esse elementis philosophicis Aristotelicis, Neoplatonicis, Arabicis, et Iudaicis, verum etiam problema proprie theologica indagando doctrinas quoque philosophicas ulterius evolvebat. At tota—vel quasi tota—eius doctrina de ente, de Deo, de homine et mundo in suis operibus theologicis sicut in Summa Theologiae latet. Quaestio ergo est: quomodo elementa doctrinarum philosophicarum extrahenda sint ex Summa Theologica. Doctrinae philosophicae in Summa Theologica contentae debeantne secundum ordinem ac connexionem quem in isto opere theologico habent, reconstitui? Si ita est, tunc naturaliter philosophia Thomae de Aquino sic reconstituta, in sua articulatione ipsam articulationem ac ordinem operis pure theologici sequetur. At posset quis saltem a priori dubitari, utrum ordo procedendi secundum rationem sit necessario idem ac ordo procedendi secundum fidem ac Revelationem.

[recensere] Sententiae praeclarae Thomae

Propositam nostrae intentionis in hoc opere est, ea quae ad Christianam religionem pertinet, eo modo tradere, secundum quod congruit ad eruditionem incipientium.—Summa Theologiae, Prologus.

[recensere] De Deo

Deus est:

dicendum quod Deum esse Quinque Viis probari potest. Prima . . . ex parte motus. . . . Ergo necesse est devenire ad aliquod primum movens, quod a nullo movetur: et hoc intelligunt omnes Deum.

Secunda Via est ex ratione causae efficientis. Invenimus enim in istis sensibilibus esse ordinem causarum efficientium: nec tamen invenitur, nec est possibile, quod aliquid sit causa efficiens sui ipsius.—Sum. Theo. I, 2, 3. Vide et Aristotoles, Phys. III, I.

Divinam Scientiam esse Creatricem omnium entium praeteritorum, praesentium, & futurorum. Sine Deo, nihil erat, est, vel erit. Deus est causa omnium entium.

[recensere] De Natura Hominis

Humanus intellectus intelligit componendo & dividendo & ratiocinando. Divina & Angelicus intellectus intelligit compositionem & divisionem & ratiocinandum sine componendo vel dividendo vel ratiocinando.—Sum. Theo.

Intelligit autem anima separata singularia per influxum specierum ex divino lumine, quod quidem lumen aequaliter se habet ad propinquum et distans. Unde distantia localis nullo modo impedit animae separatae cognitionem.—Sum. Theo.

Respondeo dicendum quod, secundum naturalem cognitionem, de qua nunc hic agitur, animae mortuorum nesciunt quae hic aguntur. ... segregatae sunt a conversatione viventium, et coniunctae conversationi spiritualium substantiarum quae sunt a corpore separatae. unde ea quae apud nos aguntur ignorant.—Sum. Theo.

Respondeo dicendum quod anima rationalis non potest fieri nisi per creationem (immediate a Deo), quod non est verum de aliis formis. Cuius ratio est, quia, cum fieri sit via ad esse, hoc modo alicui competit fieri, sicut ei competit esse. Illud autem proprie dicitur esse, quod ipsum habet esse, quasi in suo esse subsistens, unde solae substantiae proprie et vere dicuntur entia.

Respondeo dicendum quod ... tertio modo dicitur aliquid incorruptibile ex parte causae efficientis. et hoc modo homo in statu innocentiae fuisset incorruptibilis et immortalis.—Sum. Theo. Prima Pars.

Respondeo dicendum quod homo in statu innocentiae habuit vitam animalem cibis indigentem; post resurrectionem vero habebit vitam spiritualem cibis non indigentem...—Sum. Theo. Prima Pars.

Non potest esse perfectum judicium scientiae naturalis de rebus naturalibus, si sensibilia ignorentur.—Sum. Theo.

Gratia supponit naturam, non destruit, sed perficit eam.

[recensere] De Natura Animalium

Ad secundum dicendum quod quidam dicunt quod animalia quae nunc sunt ferocia et occidunt alia animalia. in statu illo fuissent mansueta non solum circa hominem, sed etiam circa alia animalia. sed hoc est omnino irrationabile. non enim per peccatum hominis natura animalium est mutata, ut quibus nunc naturale est comedere aliorum animalium carnes. . . . fuisset ergo naturalis discordia inter quaedam animalia.—Sum. Theo. Prima Pars.

[recensere] De Scientia Humana Ipsa

De Beatitudine Hominis Ipsa: . . . .

[recensere] Maiora Opera

Thomas scripsit aut dictavit inter alia:

De ente et essentia (1252–1256) - Tractatus de distinctione inter ESSE & ESSENTIA in creaturis omnibus.

Summa Theologicae (1254–1274); Dissertatio Magna in Theologiam & Philosophiam gratia incipientium.

Commentarium Super Job — Sancti Thomae Commentarium super Liber Job — Tractatus de Malo super Justos— Quare Bonus Vir accidit in malum, seu De Dei Providentia.

Summa Contra Gentiles seu liber de veritate catholicae fidei contra errores infidelium (1259 - 1265); Tractatus seu Libri de Veritate contra Infidelium, seu Liber Manualis pro Missionarios ad Infideles.

De emptione et venditione ad tempus (1262); libellus ad commercium, seu ad "banking & finance."

Quaestio disputata De anima (1265–1266) et Tractatus de Anima animalium & Hominis

De unitate intellectus contra Averroistas (circa 1270) - Confirmatio quod homo individuus habet animam suam particularem.

[recensere] Alia Opera Liturgica seu Poetica

Thomas Missas Sanctas scripsit, e.g. Corpus Christi.

Thomas etiam hymnos scripsit, exempli gratia Pange Lingua, Lauda Sion et Adoro te devote

*Pange Lingua

*Lauda Sion

*Adoro Te Devote

[recensere] Commentatores Moderni

Marcellus Landi. 2007. "Un contributo allo studio della scienza nel Medio Evo: Il trattato Il cielo e il mondo di Giovanni Buridano e un confronto con alcune posizioni di Tommaso d'Aquino." Divus Thomas 110/2:151–185.
Albertus K. Wall, O.P., optimus magister de doctrina Thomae & de veritate Fidei Catholicae. Pater Wall obiit circa 1988. Pauca de intellectis eius publicata sunt.
Kevin Wall. 1982. A Classical Philosophy of Art: The Nature of Art in the Light of Classical Principles. University Press of America.