Hnífur
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Hnífur er eggvopn og skiptist í blað og skaft, en haldið er utan um skaftið þegar hnífi er beitt. Sá endi hnífsblaðsins sem gengur upp í skaftið nefnist tangi. Hnífsblaðið er tvískipt: Í fyrsta lagi er það bitið sem nefnist egg. Flatvegur blaðsins, ofan á hnífsblaðinu, nefnist bakki (nema að hnífurinn sé tvíeggja, en þá er enginn slíkur). Ysti hlutinn er svo oddurinn. Í sjálfsskeiðungsskafti nefnist milligerðin, sem er úr járni, skíði.
Hnífar eru til í hinum ýmsu útgáfum. Skeiðahnífur (rýtingur eða dálkur) er t.d. hnífur sem er gerður til að geyma hann í skeiðum (slíðri). Skurðarhnífur er hnífur sem læknar nota við uppskurð. Lindahnífur er hnífur sem er borinn við belti. Beituhnífur er hnífur með tvíeggjuðum oddi og var hafður til að skera beitu. Með oddinum voru stungin göt á skinnið á beitusel.
[breyta] Tengt efni
- Byssustingur
- Sverð
