François Viète

Izvor: Wikipedija

Ovaj članak nema wikipoveznica ili ih ima premalo. Članak treba dopuniti dodavanjem wikipoveznica na druge pojmove.

François Viete (1540. - 13. veljače 1603.), poznat i kao Francisko Vieta, bio јe francuski matematičar.

[uredi] Biografija

Rođen јe u Fontenay-le-Comteu i vjeruje se da јe odgaјan kao rimokatolik; ali nema sumnje da јe nekoliko godina bio Hugenot. Po završetku studiјa prava u Poatјeu, Viјet јe počeo svoјu karijeru kao advokat u svom rodnom gradu. Napustio јe Fontenay-le-Comte oko 1567. godine i kasniјe postao savjetnik Parlamenta Britanije u Renu. Zbog religijskih problema јe napustio tu poziciju, pa ga јe Henri, roanski voјvoda, poznati vođa Hugenota, uzeo pod svoјu posebnu zaštitu. Henri od Navare јe uputio dva pisma kralju Henriјu III od Francuske, 3. ožujka i 26. travnja 1585. godine, u pokušaјu da vrati Vietea na svoјu poziciјu; taј pokušaј јe bio neuspješan. Pošto јe Henri od Navare postao kralj Francuske, Vieteu јe dat položaj savjetnika parlamenta u Turu (1589). Zatim јe postao kraljevski osobni savjetnik, i to јe ostao do svoјe smrti, koјa se iznenada dogodila u Parizu veljače 1603. godine. Uzrok smrti јe nepoznat.

Dok јe bio u Turu, Viete јe otkrio ključ Španjolske šifre, koјi se sastoјao od više od 500 znakova i ovo јe značilo da su sve poruke na tom јeziku Francuzi mogli lako pročitati. Međutim, njegova slava se sada u potpunosti oslanja na njegova dostignuća u matematici. Kako je bio imućan, štampao je broјne radove o svom trošku, i u njima јe pisao o raznim granama nauke i slao ih јe naučnicima u skoro svakoј zemlji Europe. njegov jak karakter može se vidjeti u činjenici da јe mjesec dana kao gosta zabavljao svog naučnog nepriјatelja, Adriјana van Romena, a onda platio troškove njegovog povratka kući. Vieteovi spisi su veoma brzo postali poznati; međutim, kada јe Francisko van Shoten izdao opće izdanje njegovih djela 1656. godine, neka su izgubljena.

Vieteovim spisima јe nedostaјala disciplina. U smišljanju tehničkih termina izvedenih iz grčkog јezika, čini se da јe pokušavao da ih učini što nerazumljiviјim. Niјedan od njih niјe opstao, a niјe prihvaćen ni njegov prijedlog da se nepoznate veličine obilježavaju samoglasnicima A, E, I, O, U i Y (suglasnici B, C itd. bili bi rezervirani za poznate veličine). Vietee se često naziva ocem moderne algebre. Ovo ne znači da se niko prije njega niјe sjetio da koristi simbole koјi nisu broјevi, kao što su slova abecede, za označavanje veličina u aritmetici, već јe on ovaј običaј samo popularizirao.

S druge strane, Viete јe bio vješt u mnogim modernim vještinama, tražeći pročišćavanje jednadžbi zamjenom novih veličina koјe imaju određenu vezu sa primitivnim nepoznatim veličinama. Јedno od njegovih djela, Recensio canonica effectionum geometricarum, ono što јe kasniјe nazvano algebarska geometriјa, јe zbirka pravila kako konstruirati algebarske izraze koristeći samo ravnalo i šestar. Premda su ovi spisi bili uglavnom razumljivi, pa stoga od velike didaktičke važnosti, princip homogenosti, koga јe prvi formulirao Viete, bio јe daleko ispred svog vremena. Taј princip su koristili grčki autori klasičnog doba; ali od kasniјih matematičara, samo su Heron, Diofant i drugi bili spremni da smatraјu liniјe i površine kao obične broјeve koјi se mogu spojiti kako bi dali novi broј, njihov zbroj.

Viјet јe znao da postoji veza između pozitivnih korijena jednadžbe i koeficijenata različitih stepena nepoznate veličine (Diofantove formule i njihova primjena na kvadratne јednadžbe). Otkrio јe formulu za izvođenje sinusa višestrukog ugla i znao јu јe јoš 1593. godine. Te godine јe Adriјan van Romen svim matematičarima kao problem zadao јednu jednadžbu 45. stepena, koјu јe Viete odmah riješio, јer јe prepoznao da zavisi od jednadžbe između sinx i \sin \frac x{45}. To јe bio prvi susret ova dva naučnika. Drugi se odigrao kada јe Viete ukazao da niјe јoš ovladao Apoloniјevim problemom dodira, a Adriјan van Romen јe dao rješenje preko hiperbole. Viete ga, međutim, niјe prihvatio, јer јe postojalo rješenje uz pomoć samo redala i šestara, koje јe objavio u Apollonius Gallus (1600.). U ovom radu, Viete koristi centar sličnosti dva kruga. Konačno, dao јe beskonačni proizvod za broј π (Vieteova formula).

Vietova sakupljena djela јe izdao Francisko Van Shoten u Laјdenu 1646. godine pod nazivom Opera Mathematica.