Hipólito Yrigoyen
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
 |
|
| presidente de (país): |  Arxentina |
|---|---|
| 1º Período de goberno: | 12 de outubro de 1928 - 12 de outubro de 1922 |
| Predecesor: | Victorino de la Plaza |
| Sucesor: | Marcelo Torcuato de Alvear |
| 2º Período de goberno: | 12 de outubro de 1928 - 6 de setembro de 1930 |
| Predecesor: | Marcelo Torcuato de Alvear |
| Sucesor: | José Félix Uriburu |
| Nado en: | 12 de xullo de 1852 |
| Lugar de nacemento: | Buenos Aires, Arxentina |
| Faleceu en: | 3 de xullo de 1933 |
| Lugar: | Buenos Aires, Arxentina |
| Profesión: | profesor |
| Partido politico | Unión Cívica Radical - UCR |
Juan Hipólito del Sagrado Corazón de Jesús Irigoyen Alem, tamén coñecido como Hipólito Yrigoyen, avogado (1852-1933) foi o presidente da Arxentina en dúas ocasións: entre 1916 e 1922, e entre 1928 e 1930.
Índice |
[editar] Biografía
Nado na cidade de Bos Aires, fillo do basco francés Martín Irigoyen e de Marcelina Alem, irmá do político Leandro M. Alem, fundador da Unión Cívica Radical (UCR).
Yrigoyen gradouse en Dereito pola Universidade de Bos Aires o 1878, exercendo a súa profesión na oficina de Leandro Alem e de Aristóbulo del Valle. Foi eleito deputado pola Provincia de Bos Aires o 1880.
Despois do suicidio de seu tío Leandro Alem, Yrigoyen tornouse líder da UCR. Asumiu como política a intransixéncia, unha postura de oposición ó rexime coñecido como concordancia, que establecia, mediante fraude eleitoral, a alternancia no poder entre distintos sectores conservadores. O seu celo levou o partido á loita armada en 1893 e 1905. Máis tarde, orienta a súa forma de acción non violenta mediante a abstención revolucionaria. Sua loita termina coa promulgación da Lei Sáenz Peña, que estableceu o voto obrigatorio, secreto e universal (aínda que non incluise as mulleres).
Era coñecido como O Peludo por seu carácter pouco sociábel e introvertido. Filosóficamente ten sido asociado co krausismo español.
[editar] Primeira presidencia (1916-1922)
O impulso inicial da conquista dos dereitos democráticos vese freado ao non controlar o Senado e tamén o goberno de moitas provincias. Yrigoyen recorre entón á intervención federal nas provincias, aprofundando o enfrentamento cos sectores conservadores.
Economicamente a Arxentina beneficíase da Primeira Guerra Mundial, coa apertura dos mercados aos seus productos primarios (carne e cereais) que eran a base de súa riqueza. A Arxentina era coñecida como o celeiro do mundo e tiña un dos máis altos PIB por habitante.
A pesar de súas medidas de caracter social, como o descanso remunerado ós domingos, por acción ou omisión deixou que sectores militares reprimisen os movimentos dos traballadores e das minorías.
Ao non ser reeleito conforme decisión constitucional, foi succedido por Marcelo Torcuato de Alvear, líder da facción antipersonalista de seu partido.
[editar] Segundo presidencia (1928-1930)
Ao ser reeleito, Yrigoyen xa encontrabase idoso e estava rodeado de accesores que, ao lle falaren das oposicións socialista e conservadora, ocultavan a realidade, filtrando así o acceso ao que acontecía no país e no mundo (era coñecido como o Diario de Yrigoyen).
A situación económica tornouse grave cos primeiros sinais da Grande Depresión, e os sectores do exército simpatizantes do fascismo e os intelectuais, como Leopoldo Lugones, conspiraban abertamente por unha mudanza do rexime.
Finalmente, o 6 de setembro de 1930 Yrigoyen foi deposto por un golpe militar dado por José Félix Uriburu.
[editar] Últimos anos
Despois de súa deposición, Yrigoyen foi detido e confinado na Illa de Martín García. Faleceu en Buenos Aires a 3 de xullo de 1933. O seu funeral foi acompañado por unha enorme multidón.
| presidentes de Arxentina | ||
|---|---|---|
Segue a: Victorino de la Plaza |
Hipólito Yrigoyen | Precede a: Marcelo Torcuato de Alvear |
| Unión Cívica Radical - UCR | ||
| presidentes de Arxentina | ||
|---|---|---|
Segue a: Marcelo Torcuato de Alvear |
Hipólito Yrigoyen | Precede a: José Félix Uriburu |
| Unión Cívica Radical - UCR | ||
