Carlos Alcolea
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Carlos García Alcolea é un pintor galego que naceu en A Coruña en 1949 no seo dunha familia acomodada que ten seis fillos, vive desde neno un ambiente cultural, con gran afección á música, que auspicia o seu tío, o crítico Fernández Cid, quen lle presentará ao compositor e director Ataulfo Argenta.
A profesión paterna leva á familia a Cádiz, onde o futuro pintor inicia os seus estudos. Unha grave enfermidade obrígalle a permanecer longo tempo en cama, que aproveita para ler aos grandes autores.
En 1967 instálase en Madrid, para cursar a carreira de Dereito, e ve as primeiras pinturas informalistas na galería de Juana Mordó. Un ano máis tarde pinta o seu primeiro cadro, entre o expresionismo e o abstracto. Pasa o verán en Bretaña e visita París, interesándose máis pola pintura. Coñece ao pintor Luís Gordillo, asiste asiduamente ao teatro e fai os seus primeiros "collages". Le repetidamente a Marx, interésase por Jean Genet e visita a exposición de Alberto Giacometti en París.
En 1970 pinta "Piscina", tema recorrente na súa obra. É lector incansable de monografías de arte. En 1971 realiza en Madrid a súa primeira exposición individual. Fai amizade con Guillermo Pérez Villalta e outros pintores novos. Traballa con Juan Manuel Bonet, despois director do IVAM de Valencia e do Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia. Participa en diversas mostras colectivas, e a finais de 1974 viaxa a Nova York, onde permanece algún tempo. Ao seu regreso expón co seu amigo Carlos France en Madrid.
Viaxa a Bos Aires en 1976, e ao ano seguinte retorna a París, con motivo da inauguración do Centro Pompidou. En 1978 está en Italia, onde asiste a festivais de música e visita a Bienal de Venecia.
As súas exposicións individuais proseguiron, ata que no ano 1980 ten o recoñecemento dunha retrospectiva no Museo de Arte Contemporánea de Madrid. Publica o libro "Aprender a Nadar". Expón en Canarias e en Murcia. Bonet escribe textos sobre a pintura deste sorprendente artista. Continúa viaxando por medio mundo e lendo incansablemente literatura marxista e psiquiátrica. Conséntelle a crítica máis esixente e é un personaxe destacado en ambientes artísticos de elite.
En 1989 pinta o seu cadro "Finisterre", único na súa obra relacionado coa súa cidade natal. Edítanse cartafois e libros cos seus debuxos.
A súa insuficiencia respiratoria agrávase. En setembro de 1992 é ingresado nunha clínica madrileña, cunha complicación hepática. Falece o día 20 de devandito mes, sen chegar a cumprir os 45 anos. A título póstumo recibirá o Premio Nacional de Artes Plásticas, poucos días logo do seu enterro.
A súa fama crece extraordinariamente. Museos e coleccións importantes dispútanse a súa escasa obra. O Museo Nacional Centro Reina Sofía dedícalle unha exposición antolóxica en 1998, e outra, ao final deste mesmo ano, o Centro Galego de Arte Contemporánea, en Compostela. A galería VGO de Vigo acolle unha breve mostra de Alcolea en 2001. Tamén a fundación Argentaria inclúeo na súa colectiva "El color de las Vanguardias".
Alcolea é un artista dificilmente calificable. De raíz expresionista, sintetiza o barroco dese movemento eminentemente xermano nunha pintura case plana, deliberadamente desmañada, cargada de ironía. Certo xeometrismo preside as súas composicións, ás veces por completo informalistas e sempre intensamente abstractivas.
[editar] Bibliografía
- González García, Angel: Carlos Alcolea. Madrid, Museo Reina Sofía. 1998.
- Bonet, J.M.: Carlos Alcolea. Materiales para una biografía. Compostela. C.G:A.C, 1998.
- VV.AA. : El color de las vanguardias. Madrid, Fundación Argentaria, 1993.
- VV.AA.: Arte en España, 1918 - 1994, na colección de Arte Contemporáneo. Madrid, Alianza Edit, 1994.
- VV.AA.: Diccionario de Pintores y Escultores españoles del siglo XX. Vol. 5. Madrid, Edit. Forum Artis, 1994.
- Delarge, Jean - Pierre: Dictionnaire des Arts Plastiques modernes et contemporains. París, Edit. Gründ, 2001.
- Bonet Correa, Antonio: Figuracións. Compostela, Xunta de Galicia. 1996.
