Batallón Británico
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Batallón Británico foi o XVI batallón das Brigadas Internacionais durante a Guerra Civil española. Aproximadamente 2200 británicos combateron en España.
[editar] Antecedentes
Os primeiros británicos en combater en España foron cidadáns británicos que estaban en España como Nat Cohen, o Partido Laborista Independente enviou un pequeno continxente que se uniu ás milicias do POUM ademais os británicos que chegaron entre agosto e setembro formaron a Centuria Tom Mann que se disolveu para integrarse na Columna Thälmann.
Jock Cunningham, John Cornford e outros británicos compuñan a sección de ametralladoras do Batallón Comuna de París.
En decembro de 1936, 145 británicos formaron a Compañía Nº I da XIV Brigada que loitaron en Córdoba e desde xaneiro de 1937 en Madrid.
[editar] Formación do Batallón Británico
En xaneiro de 1937 os superviventes da Iª Compañía instaláronse en Madrigueras, preto de Albacete, xunto con outros 450 británicos, irlandeses e dos dominios formando un batallón anglofalante de nome oficial, batallón Saklatvala nome que apenas foi utilizado nunca. Formaban o batallón tres compañías de infantería e unha de artillería e numerado como o XVI batallón adscrito á XV Brigada das Brigadas Internacionais. A partir do 9 de xaneiro de 1937 a chegada de novos voluntarios británicos viuse dificultada ao aplicar o goberno británico a lei que prohibía aos seus cidadáns en exércitos estranxeiros. Con todo seguiron chegando británicos reclutados polo Partido Comunista de Gran Bretaña que chegaban a través de París.
[editar] Guerra
En febreiro de 1937 o Batallón Británico tivo o seu bautizo de fogo na batalla do Jarama defendendo as súas posicións con gran custe humano, ao final da batalla apenas formaban o batallón 140 homes.
Reforzada por novos homes o Batallón participou a partir do 6 de xullo de 1937 na batalla de Brunete que pretendía cercar pola retagarda ás tropas franquistas. Os británicos con combates corpo a corpo tomaron Villanueva de la Cañada e avanzaron cara Romanillos, pero detidos no cumio do Mosquitos sufriron gran número de baixas, quedando só 110 homes aptos para o servizo. O día 28 produciuse un conato de rebelión ao ordenárselle con algúns homes máis chegados de Albacete iniciar un novo ataque, orde que foi ignorada polo comisario político alegando o cansanzo nos seus homes e aínda que o ataque foi suspendido ao estabilizarse as liñas, os mandos do batallón foron enviados a Londres para que o secretario xeral do Partido Comunista Británico tomase unha resolución.
En 1937 o goberno Negrín decretou a entrada de españois nos batallón das Brigadas Internacionais e na campaña de Aragón en agosto de 1937 o batallón incluía 150 españois, o batallón chegou a 10 quilómetros de Zaragoza pero aí foron retidos pola defensa franquista.
O 27 de setembro as Brigadas Internacionais integráronse no exército republicano, oficialmente o Batallón Británico foi coñecido como o 57 Batallón.
O Batallón Británico interveu na segunda fase da batalla de Teruel, na contención dos nacionais e foron os últimos en deixar a cidade o 22 de febreiro de 1938. Os británicos defenderon Belchite ata o último momento.
Na batalla do Ebro, os británicos cruzaron o 25 de xullo de 1938 o río Ebro entrando en Mora de Ebro chegando ata Corbera entrando nunha batalla de desgaste co bando nacional.
O 24 de setembro o goberno republicano ordenou a retirada das tropas estranxeiras da guerra, os británicos entre eles, 305 británicos volveron en decembro a Gran Bretaña mentres uns 200 quedaban nos cárceres franquistas que eran intercambiados por prisioneiros italianos e que estaban concentrados en San Pedro de Cardeña, nas proximidades de Burgos. En abril de 1939 todos os prisioneiros volveran xa a Gran Bretaña agás Tom Jones, un mineiro galés que sería liberado en marzo de 1940.
