همزه (سوره)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره همزه در مکه نازل شده و دارای ۹ آیه است. کلمه همزه به معنی عیبجو و طعنه زن است.
| عصر | سوره همزه | فیل | |||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نزول
این سوره بعد از سوره قیامت در مکه نازل شده‌است.
این سوره مربوط به آغاز دعوت پیامبر و دوران درگیری با اشراف است.
[ویرایش] محتوای سوره
در این سوره از کسانی که تمام تلاش خود را متوجه جمع مال کرده و به ثروت‌های جمع شده خود مغرورند، از دیگران عیجبوئی کرده و مسخرهشان میکنند؛ صحبت می‌کند. و در پایان سوره از سرنوشت آنها در جهنم سخن می‌گوید.
[ویرایش] فضیلت سوره
- در حدیثی از پیامبر اسلام آمده‌است:
| هرکس این سوره را تلاوت کند به عدد هر یک از کسانی که محمد و یارانش را استهزا کردند ده حسنه به او داده می‌شود. |
- و در حدیثی از امام صادق آمده:
| هرکس آن را در نماز فریضه‌ای بخواند فقر از او دور می‌شود، روزی به او رو می‌آورد، و مرگهای زشت و بد از او قطع می‌گردد. |
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت الله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سورهها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی
| قرآن | |
|---|---|
|
تقسیمات
ترجمه
مفاهیم مرتبط
|
|
| فهرست علوم قرآنی | |
