مقام ابراهیم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مقام ابراهیم سنگی است در ابعاد ۵۰×۴۰ سانتی‌متر؛ که می‌گویند اثر پاهای ابراهیم بر روی آن پیداست. ولی چون روی آن را با طلا پوشانده‌اند، اکنون تنها دو فرو رفتگی بیضی شکل معلوم است و جای پا مشاهده نمی‌شود. این سنگ در محفظه‌ای از کریستال قرار دارد و روی آن قبه‌ای طلایی، به ارتفاع حدودا ۳ متر وجود دارد. در گذشته سنگ مقام ابراهیم درون قبه‌ای بود؛ که عکس آن در کتب قدیمی موجود است. ولی در سال ۱۳۸۵ ه.ق دولت سعودی آن را خراب کرد و محفظه جدید ساخت و به این ترتیب ۵ متر بر محدوده طواف اضافه شد. تا زمان پیامبر مقام ابراهیم به کعبه وصل بود. و در کنار درب کعبه قرار داشت. ولی آنچه از روایات شیعه و سنی برمی‌آید آن است که، عمر خلیفه دوم آن را به مکان کنونی منتقل کرد، که مورد اعتراض ائمه اطهار قرار گرفت. حتی هنگامی که امیرالمومنین بدعت‌های عمر را می‌شمرد، از انتقال مقام ابراهیم به عنوان اولین بدعت عمر نام برد. در فضیلت این سنگ همین بس که ائمه اطهار فرمودنده‌اند که، بهترین سرزمینها بین مقام و رکن حجرالاسود است و در روایات زیادی آمده‌است که، امام زمان به هنگام ظهور، بین مقام و رکن حجرالاسود می‌ایستد و دعوت خویش را اعلام می‌کند. سنگ اصلی که گفته می‌شود سفید رنگ و درخشان است، در زیر روکش طلایی است و به هیچ وجه قابل رویت نیست.

[ویرایش] منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «کعبه»، ویکی‌پدیای فارسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۸ اردیبهشت ۱۳۸۶).