لک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

لَک قومی است ساکن غرب ایران. لکها به زبان‌های لکی و فارسی سخن می‌گویند ^[۱]. جمعیت آن‌ها حدود یک میلیون نفر است ^[۲] (۲۰۰۲ میلادی).

فهرست مندرجات

۱ سکونتگاه
۲ تبارشناسی
۳ پاورقی
۴ پیوند به بیرون

[ویرایش] سکونتگاه

سکونتگاه اصلی لک‌ها جنوب استان کرمانشاه، شرق استان ایلام و شمال غربی و غرب لرستان است. لک‌ها بیشتر در شهرهای الشتر، نورآباد، کوهدشت، هرسین، کنگاور، صحنه، شیروان، چرداول، دره شهر، آبدانان، تویسرکان، نهاوند، کرمانشاه و خرم آباد ساکنند.

مردم لک در پی مهاجرت‌ها در بیرون از منطقه لک‌نشین زاگرس نیز یافت می‌شوند. برای نمونه روستای لکستان در آذربایجان شرقی و عده‌ای از ساکنان میانکاله و روستای زاغ مرز از توابع بهشهر مازندران خود را لک می‌دانند چهاردولی‌های شهرستان شاهین‌دژ نیز شباهت به این قوم دارند ^{[نیازمند منبع]}. امروزه تیره هایی از این قوم در در استانهای قزوین، همدان، تهران و خراسان ساکن هستند. همچنین گروهی از لک‌ها در کشور عراق ساکن هستند ^{[نیازمند منبع]}.

همچنین در عراق در خانقین کرکوک وبدره وموصل ساکنند.لک‌ها شعبه‌ای از قوم لر هستند که به زبان لکی که یکی از گویش‌های لری شمالی است تکلم می‌کنند.

[ویرایش] تبارشناسی

به دلیل نزدیکی زبانی و فرهنگی، لک ها عموما شاخه ای از کردها یا لرها در نظر گرفته می شوند. برخی معتقدند واژه لک از ترکیب دو واژه لر و کرد تشکیل شده است ^{[نیازمند منبع]}. نظر به موقعیت جغرافیایی و گویش آنان، ممکن است این گفته صحیح باشد زیرا که گویش لکی آمیخته ای از واژگان کردی کلهر و لری به انضمام لغاتی از گویش هورامی است که به سبب شیوع مسلک اهل حق و حضور مبلغان این مشرب، طی قرن ها بین آنان رواج یافته و نمونه بارز این گویش، آثار ملا منوچهر کولیوند است که به منوچهر لک مشهور است.

میجرسون در این زمینه می گوید در اطراف آن خطه ای که لرستان را از کردستان جدا می کند بعضی طوایف هستند که کرد خالص هستند.

اهالی هر سین و طوایف کاکاوند، بالا وند، جلا لوند و عثمانوند که در مسیر مرز بین کردهای کلهر و زنگنه و لرستان واقع شده اند به گویش لکی تکلم می کنند.

محمد امین زکی بیگ می گوید: در سال 1916 بنا به یک وظیفه رسمی و اداری به لرستان کوچک که پشت کوه می گویند رفتم و قریب به ده روز در دامنه کویرکوه در آمله ماندگار شدم و مقداری تحقیقات و مطالعات زبان شناسی و نژاد شناسی به عمل آوردم و اغلب اوقات با من کردی صحبت می کردند. خیلی راحت همدیگر را حالی می کردیم. در واقع بین لهجه آنان و لهجه سلیمانی مختصر اختلافی وجود دارد. لیکن این اختلاف از اختلاف لهجه کردی بادینان ولهجه سلیمانی بیشتر نمی باشد.