زبان اکدی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبان اَکَدی(به اکدی:lišānum akkadītum) یک زبان سامی (از خانواده بزرگ‌تر زبان‌های آفریقایی-آسیایی) است که در دوران باستان در میانرودان بین آشوریان و بابلیان رایج بود. اکدی نخستین زبان سامی است که برای نوشتن به کار رفت و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] گونه‌ها
اکدی از دید گیتاشناسی و بازه تاریخی به چند دوره بخش می‌شد:
- اکدی کهن،از ۲۵۰۰-۱۹۵۰ پیش از زایش مسیح
- بابلی کهن/آشوری کهن؛۱۹۵۰-۱۵۳۰
- بابلی میانه/آشوری میانه؛۱۵۳۰-۱۰۰۰
- بابلی نو/آشوری نو؛۱۰۰۰-۶۰۰
- بابلی دور؛۶۰۰-۱۰۰ پیش از میلاد
| تمدن‌های باستانی آسیای غربی |
|---|
| بین‌النهرین، سومر، اکد، آشور، بابل |
| هیتی‌ها، لیدیه |
| ایلام، اورارتو، ماننا، ماد، هخامنشی |
| امپراتوری‌ها / شهرها |
| سومر: اوروک – اور – اریدو |
| کیش – لاگاش – نیپور – اکد |
| بابل – ایسین – اموری‌ها - کلدانی |
| آشور: آسور، نینوا، نوزی، نمرود |
| ایلامیان – شوش |
| هوری‌ها – میتانی |
| کاسی‌ها – اورارتو |
| گاهشماری |
| شاهان سومر |
| شاهان ایلام |
| شاهان آشور |
| شاهان بابل |
| شاهان ماد |
| شاهان هخامنشی |
| زبان |
| خط میخی |
| آرامی – هوری |
| سومری – اکدی |
| زبان مادی |
| ایلامی |
| اساطیر بین‌النهرین |
| انوما الیش |
| گیل گمش – مردوخ |
| نیبیرو |
[ویرایش] تاریخچه
نام زبان اکدی از شهر اکد یکی از مراکز تمدن کهن در جنوب میانرودان گرفته شده است، عنوان اکدی همچنین برای قوم و تمدن اکدی هم به کار می رود.
با اینکه خط میخی از سومری وارد زبان اکدی شده است، این زبان وابستگی نزدیکی با زبان سومری ندارد.
گويش 'بابلی نو' از زبان اکدی در کتیبه ها و نوشته های ایران باستان پرکاربرد بوده و دورتادور استوانه کوروش (استوانه گلین بیانیه کوروش) را نوشته هایی به خط اَکَدی (گویش بابلی نو) در بر گرفته است. کتيبه داريوش در بیستون به سه زبان و خطِ پارسی باستان، عيلامی نو و اَکَدی (گويش بابلی نو) و در مجموع در ۱۱۱۹ سطر نوشته شده است.
[ویرایش] آواشناسی
به دست آوردن آوای درست به جا مانده از نوشته‌های میخی اکدی دشوار است،چرا که بسیاری از آواهای پیشاسامی در اکدی از دست رفته است. ایستهای نایی و گلویی *ʾ و *ʿ (الف و عین) و خراشی *h(ه)،*ḥ,(ح) و *ġ(غ) به عنوان واتهای همخوان گم شده‌اند و همچنین صداها یا از دست رفته‌اند یا دگرش نگارشی یافته‌اند. ولی همچنین واکه e در این زبان در زبان پیشاسامی ناشناخته است. همچنین ص و ض مانند زبان کنعانی با هم آمیخته شده‌اند. نوزده واج به جا مانده است:
- b p d t ṭ š z s ṣ l g k q ḫ m n r w y.
| همخوان | صدادار | بی‌صدا | بافشار | خیشومی | همخوان روان / نیم‌آوا |
|---|---|---|---|---|---|
| انسدادی لبی | [b] | [p] | [m] | [v] | |
| انسدادی دندانی | [d] | [t] | [tˁ] | [n] | [r] [l] |
| صفیری | [z] | [s], [ʃ] | [sˁ] | ||
| دهانی | [j] | ||||
| کامی | [g] | [k] | [kˁ] | ||
| سایشی ملازی | [χ] |
همچنین واکه‌های زیر:
- a, e, i, u, ā, ē, ī, ū
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
- نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی؛http://en.wikipedia.org/wiki/Akkadian_language ،"Akkadian language"(۱۰ دسامبر ۲۰۰۶)
- Bussmann, Hadumod (1996). Routledge Dictionary of Language and Linguistics. New York: Routledge. ISBN 0-415-20319-8
- Caplice, Richard (1980). Introduction to Akkadian. Rome: Biblical Institute Press. (1983: ISBN 88-7653-440-7; 1988, 2002: ISBN 88-7653-566-7)
- Huehnergard, John (2005). A Grammar of Akkadian (Second Edition). Eisenbrauns. ISBN 1-57506-922-9
- Marcus, David (1978). A Manual of Akkadian. University Press of America. ISBN 0-8191-0608-9
- Mercer, Samuel A B (1961). Introductory Assyrian Grammar. New York: F Ungar. ISBN 0-486-42815-X
- Wolfram von Soden (1952). Grundriss der akkadischen Grammatik. Analecta Orientalia 33. Roma: Pontificium Institutum Biblicum. (3rd ed.: ISBN 88-7653-258-7)
