رباعیات خیام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

رباعیات خیام مجموعه‌ای از شعرهای حکیم عمر خیام در قالب رباعی می‌باشند که در قرن‌های پ‍نچم و ششم هجری به زبان فارسی سروده شده‌اند و عمدتاً بیانگر دیدگاه فلسفی او می‌باشند. از آنجایی که هیچ دیوان تنظیم شده‌ای توسط خود خیام یا دیگران در زمان کوتاهی پس از مرگ وی بدست نیامده‌است، در مورد تعداد این رباعی‌ها و نیز حقیقی یا جعلی بودن بسیاری از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد.

این مجموعه اشعار به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، روسی، چینی، هندی، عربی و اردو ترجمه شده‌است،^[1] و اگرچه خیام دستاوردهای مهم و گوناگونی در زمینه‌های ریاضی‌ و ستاره‌شناسی داشت و دارای لقب حجةالحق بود، اما شهرت جهانی وی بیشتر به واسطه همین رباعیاتش می‌باشد. مضمون رباعیات خیام را به طور کلی می توان به پنج بخش تقسیم کرد: ۱.رازهای جهان هستی ۲.ناگزیری‌های زندگانی (سرنوشت، بیوفائی دنیا، مرگ و خاک و گِل ما)، ۳.پرسش‌ها ۴.چگونگی زندگانی اجتماعی ۵.دم‌های خوش زندگانی.^[2] 28 اردیبهشت ماه را روز بزرگداشت خیام نامگذاری کرده اند.

[ویرایش] منابع

• ^  وب‌گاه http://www.okonlife.com/poems
• ^  رباعی‌های خیام به اهتمام و ترجمه پرفسور حسین صادقی، انتشارات امیرخانی، شابک: ۲-۰-۹۲۱۳۹-۹۶۴

[ویرایش] پیوند به بیرون

• رباعیات خیام به سه زبان فارسی، انگلیسی و آلمانی
• بارگیری کتاب ترانه‌های خیام اثر صادق هدایت