خورنساء
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خور نساء نام درهای است در بون «کوه زیر» دهستان کوخرد ازتوابع بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران. در جنوب ایران به پدیدههای طبیعی درهمانندی که بیشتر نقش مسیل را دارد دَرواه میگویند، اما درههای کوچک و کم عرض به گویش کوخِردی آن را «خُور» گفته میشود.
[ویرایش] وجه تسمیت
گفتارهاست که در زمانهای بسیار دور شخصی بنام «نساء» در این منطقه میزیستهاست و بیشتر عمر وزندگی خودرا در این مکان «خور» گذرانیدهاست، به همین جهت منطقه «خور نساء» نامگذاری شدهاست. در انتهای خور نساء از سمت جنوب اشکفتی وجود دارد که به «تال خورنساء» معروف است، میگویند شخص مذکور در این تال سکونت داشتهاست. در خور نساء وتپههای اطراف آن درختهای «بنه» برکو و کیهان وجود دارد. همچنین در فصل زمستان و بعد از باریدن باران خیر و ترشه و کمپر درست میشود. آب خور نساء به نرگ گریپان میریزد.
[ویرایش] محدوده خورنساء
از طرف شمال نرگ گریپان، از طرف جنوب تال مد اودلی، از طرف مغرب بهر شیخ حسینی و پشتخه شاه حسینی، واز طرف مشرق به دسک محدود میگردد.
[ویرایش] منابع
- محمدیان، كوخردى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
- نگاره از: محمد محمدیان.
صحراها و کشتزارهای شهرستان بستک | |
او شیرینو | آودون علی | آودون غوچو | باغ زرد | بک احمد | بندری | بنه دگه | بنگربیخ | برکه لاوردشتک | بشکرو | پاراو کوخرد | پشتخه خرتل | پشتخه باپیر | پشتخه بست گز | پشتخه مرخاو | پشتخه چتی | پشتخه دیوونی | پشتخه کنار | پشتخه مـد کمدین | پشتخه پاراو | پشتخه شاه حسینی | پشتخه مدی آباد | پشتخه جابر | پشتخه | ترارو | تونه مصلی | تال مد اودلی | تنب هنگ | جعفرآباد | چاه چرخ گاوی | خورنساء | خادون | درواه چان | دره بست گز | دره کنخور | سنگ نازبن | شمهسارا | على شاهى | صحرای خلوص | کاد ممدی | کل کادی | گری امبرو | گُلاله | لدخه خاء | لاور کالون لاورفقیه | لمبیر ملکی | مزاجان | ناخهری | نید | نخل شیخیا | نخل مهدلی | |
درههای شهرستان بستک هرمزگان | |
خورنساء| دره بست گز | دره کنخور| درواه شمو| درواه| نید| |
عوارض جغرافیایی شهرستان بستک هرمزگان | |
آب معدنی کمشک| اشکفت تنب مش| بنه دگه| تنب هنگ| تنگیرد| خورنساء| سرگرد (جغرافی)| سنگ بند بن| شمهسارا| نرگ| چک (اصطلاح لارستانی)| گری (اصطلاح)| گری امبرو| |