او شیرینو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
او شیرینو (آب شیرین) نام منطقه‌ای است واقع در دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تفریحگاه او شیرینو
او شیرینو جائی بسیار زیبا وسر سبز در فصل زمستان وبهار، وتمام آبادانی و وسایل آسایش در آنجا موجود است گرفته از: برکه آب انبار خانه، کاروانسرا، چهارطاقی، آبریزگاه، باغ، نخل خرما، آشپزخانه، نمازگاه و تمام وسایل مورد نیاز موجود است، به اضافه درختان سرسبز کوهی مانند: سمر، سلم، کور، کنار و نادر (مورد) و نخل و سایر درختان و گلهای بهاری این منطقه زیباتر نموده‌است. او شیرینو جایگاه و زمین کشت حاجی جعفر گَپ است و درزمان بسیار قدیم در آن جا جو و گندم کشت می‌کردند. در پشتخه او شیرینو (پشتهٔ آب شیرین)، تُرُشُه، کُمپـُر، خیر، مِیل، و اکال بشکل غیر قابل تصور درست می‌شود، مردم درآنجا روزی بخوشی وشادی به سر می‌برند. پشته اوه شیرینو در ۹ کیلومتری جنوب کوخرد واقع است. در کوه‌های اوه شیرینو واطراف آن عسل به فراوانی بدست می‌آید.
[ویرایش] محدوده او شیرینو
از شمال درواه بُست گز و سد سنگی ملاتی بست گز، از جنوب کوه بلند «کوه زیر» ونِِرگ او شیرینو، از مغرب نِِرگ بست کز، وازسمت مشرق به پشتخه دیوونی و پشتخه چتی محدود می‌گردد.
[ویرایش] سروده آب شیرینو
- او شیرینو
بهنگامی که زد صبح بهاران
به آنجا می‌روند آن گلعذاران
گل سبزه به صحرا در دمیده
به پشتخه شیرینو بهمن قد کشیده
بیا باهم رویم آب شیرینو
که مردم می‌روند آنجا ز هرسو
به برکرده شیرینو گلهای خوشبو
بود نسرین و نیلوفر دیگر شبنبو
دگر هم بود بهار خوردنی را
خوش است روزی درآنجا ماندنی را
اَکال و خیر وکُمپُر بود فراوان
شیرینو می‌روی یابی به آسان
سراسر دشتهایش سبز وروشن
شده پشتخه شیرینو همچو گلشن
فرح بخش است هوای آب شیرینو
به تفریح می‌روند مردم زهرسو
کِنار برکه و آب زلالش
دگر سایه سجم وکاروانسرایش
زیک سو صف کشیده رشته کوهی
به پای کوه درختان با شکوهی
سَلمَ و سُمر و خرما در سراسر
کشیده نخل جّدَم بر فلک سر
زیک سو چشمههای در تکاپو
روان چون نهر از این سو تابدانسو
بیا تایک شبی آنجا بمانیم
کتاب وصف کوخرد باهم بخوانیم
خوش است دشت شیرینو در بهاران
در ایام بهار با گلعذاران
فرح بخش است فرح افزا شیرینو
هوای دِلکش آب شیرینو
[ویرایش] منبع
- محمدیان، کوخری، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
- محمدیان، کوخری، محمد. (کوخرد سرزمین شاعران) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
- نگاره‌ها از: یعقوب محمدیان، عبداللطیف حیدریپور و محمد محمدیان.
| صحراها و کشتزارهای شهرستان بستک | |
|
او شیرینو | آودون علی | آودون غوچو | باغ زرد | بک احمد | بندری | بنه دگه | بنگربیخ | برکه لاوردشتک | بشکرو | پاراو کوخرد | پشتخه خرتل | پشتخه باپیر | پشتخه بست گز | پشتخه مرخاو | پشتخه چتی | پشتخه دیوونی | پشتخه کنار | پشتخه مـد کمدین | پشتخه پاراو | پشتخه شاه حسینی | پشتخه مدی آباد | پشتخه جابر | پشتخه | ترارو | تونه مصلی | تال مد اودلی | تنب هنگ | جعفرآباد | چاه چرخ گاوی | خورنساء | خادون | درواه چان | دره بست گز | دره کنخور | سنگ نازبن | شمه‌سارا | على شاهى | صحرای خلوص | کاد ممدی | کل کادی | گری امبرو | گُلاله | لدخه خاء | لاور کالون لاورفقیه | لمبیر ملکی | مزاجان | ناخهری | نید | نخل شیخیا | نخل مهدلی | |
|
| پُشته‌های بخش كوخرد شهرستان بستک هرمزگان | |
|
او شیرینو| پشتخه | پشتخه باپیر| پشتخه بست گز| پشتخه جابر | پشتخه خرتل| پشتخه شاه حسینی| پشتخه مد کمدین | پشتخه مدی‌آباد| پشتخه مرخاو| پشتخه پاراو| پشتخه چتی| پشتخه کنار| |
|
