تشیع اثنی عشری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
در شاخه‌ای از اسلام به نام شیعه، اثنی‌عشری یا دوازده‌امامی به کسی گفته می‌شود که به امامت ۱۲ امام پس از حضرت محمد باور داشته باشد.
برخی شیعیان با استناد به حدیث جابر و برخی احادیث دیگر معتقدند ائمه ۱۲ فرد کاملاً مشخص هستند، که از جانب خدا و از زمان پیامبر با اسم معرفی شده اند. این افراد عبارت‌اند از
- 1- امام علی پسر ابوطالب ملقب به امیر المومنین و مرتضی
- 2- امام حسن پسر علی ملقب به مجتبی
- 3- امام حسین پسر علی ملقب به سید الشهداء
- 4- امام علی پسر حسین (سجاد)ملقب به زین العابدین
- 5- امام محمد پسر علی (باقر)
- 6- امام جعفر پسر محمد (صادق)
- 7- امام موسی پسر جعفر (کاظم)
- 8- امام علی پسر موسی (رضا)
- 9- امام محمد پسر علی (تقی) ملقب به جواد
- 10- امام علی پسر محمد (نقی) ملقب به هادی
- 11- امام حسن پسر علی (عسکری)
- 12- امام حجت پسر حسن (مهدی) ملقب به قائم، به اعتقاد شیعیان او زنده و حاضر است، ولی در دوران غیبت ظاهر نیست.
شیعه دارای شاخه های دیگری نیز میباشد مانند اسماعیلیه و زیدیه و فاطمیه که امامان آنها با شیعیان اثنی عشری تفاوتهایی دارد.
[ویرایش] جستارهای وابسته
شیعه هفت‌امامی
