تالاب
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تالاب‌ها محیط‌هایی هستند که مشخصاتشان چیزی میان خشکی و دریا است. تالاب‌ها ممکن است همواره دارای آب باشند یا اینکه گاه خشک و گاه آبدار باشند. برخی تالاب‌های نزدیک دریا با جزر و مد تغییر وضعیت می‌دهند.
مشخصه اصلی تالاب‌ها ماندگاری نسبی آب در آنها است. آب تالاب‌ها ممکن است شور باشد یا شیرین.
کنوانسیون رامسر معاهده‌ای بین‌المللی است که در ۱۹۷۱ امضا شده است به منظور حفظ و نگهداری تالاب‌ها می‌باشد. در این کنوانسیون فهرستی از تالاب‌های مهم جهان نیز تهیه شده که به "فهرست رامسر" شهرت دارد. در این فهرست بریتانیا با ۱۶۴ تالاب از لحاظ تعداد و کانادا با 130 هزار کیلومتر مربع تالاب، از لحاظ وسعت رکورددار است. مقر دائمی کنوانسیون در گلند، سوئیس است.
[ویرایش] انواع تالاب
- باتلاق (swamp) زمینهای آبدار یا خیس پر از گیاه و درخت.
- مانداب یا هور (marsh) با آبی راکد و باز و گیاهان کوتاه بیشتر از جنس علف و نی.
- خلاش (bog یا muskeg) آبگیری است که رستنی‌های آن پوسیده باشد.
- خلنگزار (Moorland و Heath) تالاب‌هایی به شکل خارستان.
- لشاب (fen) تالابی نیزاری است که آب آن از گیاه آکنده شده و هوای کمی می‌گیرد.
- تالاب‌های مصنوعی که برای سیلگیری رودخانه‌ها و دریاها درست می‌شود، مانند پروژه‌های چاه‌نیمه در سیستان.
[ویرایش] جستارهای وابسته
- مانداب
- مرداب
- مرداب انزلی
[ویرایش] منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، "Wetland"، دانشنامهٔ آزاد. (نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۶).
- جعفری، عباس، فرهنگ بزرگ گیتاشناسی (اصطلاحات جغرافیایی)، تهران: انتشارات گیتاشناسی، چاپ دوم، ۱۳۷۲ خورشیدی.
